O pesqueiro ‘Nuevo Confurco’, da armadora viguesa González Parada, atracou a medio día deste xoves no Porto de Vigo, procedente de Gran Sol, tras interromper a súa ‘marea’ de pesca ao detectarse a bordo un posible casos de Covid-19, segundo confirmaron fontes da casa armadora e da Autoridade Portuaria.
O arrastreiro, de bandeira española, atopábase en augas do Mar de Irlanda e, tras comprobar que un tripulante tiña síntomas de padecer a infección por coronavirus, optou por pór rumbo de regreso á terminal viguesa.
Fontes da armadora explicaron que “non houbo incidentes” durante a súa estancia en augas irlandesas e que o ‘Nuevo Confurco’, que ten 11 tripulantes, volveu a casa “por precaución”. Así mesmo, confirmaron que todos os mariñeiros están vacinados.
A tripulación foi recibida á súa chegada ao Porto Pesqueiro polo presidente do organismo, Jesús Vázquez Almuíña, que se interesou polo estado dos mariñeiros e púxose a disposición do armador do buque.
Os mariñeiros foron sometidos a probas PCR por parte de persoal do hospital Vithas de Vigo e atópanse á espera dos resultados.
GROMO NOUTRO BARCO
Dáse a circunstancia de que outro pesqueiro deste mesmo armador, o ‘Manuel Laura’, atracou a pasada semana en Vigo tamén procedente de Gran Sol. Nese caso, confirmáronse 9 positivos por Covid entre os 12 tripulantes, e tres dos afectados tiveron que ser ingresados (aínda que xa recibiron o alta).
O ‘Manuel Laura’ chegou a atracar no porto irlandés de Castletownbere, pero regresou a Vigo sen recibir atención médica a pesar de solicitala ás autoridades dese país, ante a sospeita de que había tripulantes contaxiados. Así o denunciou o sindicato CIG, que pediu a Xunta e Goberno central que investiguen as circunstancias desa “expulsión” e un posible incumprimento do Regulamento Sanitario Internacional.
A aparición de catro cabalos mortos, presumiblemente a golpes con obxectos contundentes, e doutros cinco feridos nun monte situado no termo municipal de Oia, volveu a poñer o foco sobre a desprotección que sofren estes animais na comunidade, tendo en conta que a Lei de Benestar Animal de 2017 excluíu aos équidos do seu ámbito de protección.
Para a Asociación Animalista Libera e a Fundación Franz Weber, entidades que levan un ano desenvolvendo unha campaña para dotar a Galicia da primeira Lei de Protección Equina, esta hipotética norma podería ser un primeiro paso en firme para combater prácticas específicas de crueldade que reciben os animais, como a colocación de cepos, cadeas e cordas nas súas patas ou a completa desregulación existente sobre espectáculos.
Cabalos/ Miguel Núñez
A norma tamén podería dotar de medios económicos, humanos e técnicos a “loita” contra os malos tratos a gando equino, como o caso do Monte de Oia, “onde se evidencia un claro desprezo pola vida dos animais e unha intencionalidade por causar o maior dano posible”, subliñan.
Os animalistas esperan que a investigación da Garda Civil poida finalizar coa identificación e a preceptiva investigación xudicial ou administrativa contra os causantes. Os responsables poderían enfrontarse a un delito de malos tratos animais, con penas de prisión de ata un ano e a inhabilitación para a tenencia, comercio ou profesión relacionada con animais por un máximo de 36 meses.
En Change.org existe unha petición cidadá con máis de 161.000 firmas reclamando medidas efectivas de protección para os cabalos no territorio galego.
O Círculo de Empresarios de Galicia presentou unha serie de suxestións ao Plan Estratéxico do Porto de Vigo que inclúen un “reforzo” do sistema portuario galego a través da conexión entre a Plisan (Plataforma Loxística de Salvaterra-As Neves) e o Porto Seco de Monforte.
Así mesmo, o Círculo propón á Autoridade Portuaria de Vigo “minimizar ao máximo o impacto urbano” da conexión entre Bouzas e o saída sur da cidade e abordar “un plan sectorial de accesos que incida nas infraestruturas de transporte e Porto en Vigo e en Redondela.
O Círculo remitiu esta semana ao Porto as súas achegas ao citado documento no que traballa a entidade portuaria, que foron elaboradas polo Foro de Urbanismo e Infraestruturas da institución empresarial.
No seu documento de suxestións, o Círculo expón ao Porto que as súas cifras en volume de transporte de mercancías por ferrocarril “son moi pobres” e colócano” á cola dos portos españois”.
Unha situación que podería derivar en conxestión “se non se desenvolve un adecuado proxecto de transporte ferroviario”, apuntan, “e verse agravada pola próxima construción da plataforma loxística de Vila Nova de Famalicãou que dará servizo a Leixõé”.
Neste sentido, o Círculo considera que o plan do Porto de Vigo pode “contribuír a bosquexar un proxecto que garanta volume suficiente de carga ferroviaria desde Galicia”. Por iso aposta pola conexión entre a Plisan e o Porto Seco de Monforte vía Ourense, “xa que Monforte tamén dá saída aos portos de Ferrol e A Coruña vía Lugo”.
Por outra banda, o Círculo considera conveniente que a Autoridade Portuaria e o Concello de Vigo “analicen conxuntamente” unha opción intermedia para o proxecto de construír unha ponte na ensenada de Bouzas cunha vía que iría en túnel pola avenida de Europa e seguiría por Coia e Travesas ata enlazar co saída sur da cidade á altura da avenida de Madrid.
“Un trazado intermedio”, sinalan desde o Círculo, “podería minimizar o impacto urbano, á vez que permitiría analizar a executabilidade técnica do proxecto atendendo ás cotas e pendentes”.
Deste xeito, para a entidade empresarial “o desenvolvemento dun trazado óptimo entre Bouzas e o saída sur pode constituír a base dun proxecto metropolitano de viaxeiros inicialmente posible dado que as interferencias co transporte de mercancías serían mínimas”.
Finalmente, o Círculo mostra a súa preocupación pola dispersión das instalacións portuarias de Vigo e os consecuentes custos que esta circunstancia trae consigo para as empresas.
Por iso, o Círculo aposta por “solucións estratéxicas a longo prazo” e expón ao Porto “a posibilidade de traballar nun plan sectorial de accesos a Vigo, de carácter supramunicipal, que contemple as actuacións necesarias en materia de comunicacións”.
Este plan sectorial de accesos tería unha “especial incidencia”, segundo apuntan desde a institución, “nas infraestruturas de transporte e porto” tanto en Vigo como en Redondela.
Axentes da Policía Local de Vigo detiveron a un home de Marrocos, M.E.G., de 35 anos de idade, como presunto autor dun delito de violación de morada, tras introducirse na vivenda dunha coñecida, a pesar de que ela lle requiriu para que se fose. Segundo informaron fontes policiais, os feitos ocorreron na noite deste mércores, cando unha muller chamou ao 092 para alertar de que unha veciña súa estaba a pedir auxilio porque un home entrara na súa casa.
Cando chegaron os axentes á casa, comprobaron que o portal de acceso estaba pechado e rubiron o muro para entrar. Unha vez no xardín saíu ao seu encontro unha muller, moi nerviosa e incapaz de articular palabra, en estado de ansiedade. Segundo explicou, estaba a facer tarefas domésticas no seu domicilio cando viu a silueta dun home no xardín. Ao cabo dun momento deuse conta de que era un home ao que coñecía, aínda que facía máis dun ano que non o vía nin tiña contacto con el, e comezou a gritarlle para que se fose.
Lonxe de irse, o home foise achegando a ela e entrou na vivenda, polo que a muller refuxiouse no baño e chamou á súa veciña para pedir axuda. Os policías comprobaron que o sospeitoso se atopaba nese momento na vivenda, no salón, e procederon á súa detención por un suposto delito de violación de morada.
Andrés Touceda, veciño de Vigo, é un experto montador de moscas para a pesca, máis coñecido fóra das nosas fronteiras que dentro. As súas pezas son tan realistas que necesita centos de horas de elaboración para acadar un resultado que chame a atención non só dos peixes, senón tamén do espectador.
P- Como chegastes a esta afección?
R- Gustábame a pesca con mosca, e coma calquera outro intentaba facer imitacións para enganar ás presas.
A tradición da montaxe de moscas remóntase aos exipcios, que colocan plumas nos anzois. En toda Europa e Asia está rexistrada historicamente a montaxe de moscas artificiais para a pesca.
En canto á difusión deste coñecemento, en Europa destacou o Manuscrito de Astorga, o cal explica que moscas funcionan e cales non, entre outros aspectos clave da práctica. O manuscrito orixinal, que estaba en posesión de Franco, perdeuse, segundo alegan os seus herdeiros, ao queimarse o pazo de Meirás.
Andres Touceda, experto montador de moscas realistas /Miguel Nuñez
P- Existen outras versións do acontecido?
R- Si. Outras voces, en cambio, defenden que o manuscrito orixinal vendeuse. Outro volume de referencia é “O perfecto pescador”, de orixe inglesa, algo anterior. A literatura inglesa é importante porque tiveron unha gran cantidade de colonias, así coma diñeiro e tempo para dedicar a hobbies. Así que aprenderon moito sobre a técnica adecuada para a pesca con mosca, e difundiron o seu coñecemento por Europa, influíndonos enormemente.
Pero son coñecementos baseados nos ríos ingleses, moi distintos do resto. Si que son parecidos a algúns dos ríos da provincia de Lugo, parados e con lodo no fondo, pero no resto de Galicia, en cambio, estes son moi curtos e con moita pedra.
Moscas creadas por Andres Touceda /Miguel Nuñez
P- Entón, comezou a buscar un sistema adaptado á nosa contorna.
R- Ao comezo, eu utilizaba, seguindo a tradición, insectos acuáticos, sempre cunha base de montaxe tradicional con plumas. Co tempo, comezaría a empregar os materiais modernos que ofrece a tecnoloxía, plásticos cunhas características fantásticas.
Pero ademais un día, tentando pescar con moscas tradicionais, despois de toda a xornada non tivera éxito. Porque a tradición non contaba cos insectos terrestres, coma os escaravellos. Pero ese día utilicei un e cambiou totalmente a miña visión do asunto, polo éxito, ao fin, daquelas capturas.
Moscas do Experto Andres Touceda/Miguel Nuñez
P- Hai varios tipos de moscas?
R- Existen gradacións; os cebos que só imitan a forma, os que intentan achegarse un chisco máis á realidade e os que directamente buscan reproducila.
Utilízanse moito as plumas porque teñen debuxos moi similares á pel de varios insectos. E o obxectivo é imitar a un insecto, un pez, ou unha rata; reproducir, sexa cal sexa, a comida dos peces.
E a norma non escrita mandaba utilizar moscas de río, sendo o camiño de Santiago unha vía de transmisión importantísima. O peregrino baixaba desde Europa pescando nos ríos, e a súa tradición arraigou.
Andres Touceda dando unha charla sobre a sua pasion as moscas realistas de rio /Miguel Nuñez
P-Unha tradición que non era tan válida para Galicia.
R- Eu decateime de que os nosos ríos son moi distintos e as nosas troitas estaban acostumadas aos grilos, os escaravellos, saltóns… Ao ser ríos con fondo de pedra, e regulados por centrais hidroeléctricas, que os secan durante horas, os insectos métense no leito e cando chega a riada pode que non dispoñan de tempo para escapar. Así que o hábito alimentario das troitas galegas cambiou.
Moscas Realistas do experto Andres Touceda/Miguel Nuñez
P- Como conseguiches abrir unha senda propia?
R- Investiguei información canadense e estadounidense, busquei o meu propio material e esforceime en construír o meu camiño. Despois dalgúns malos intentos, comezo a ensinar en sociedade a miña obra, intentando innovar e crear sempre novos patróns, non imitar.
Tendo en mente reproducir do xeito máis fiel posible o tacto, a forma, a textura dos insectos; para que, cando o peixe sinta o anzol na boca, non o cuspa. Os primeiros foron horrorosos, cada vez volvéronse máis cribles.
Moscas Realistas de Andres Touceda /Miguel Nuñez
P- Continúan a ser moscas para a pesca?
R- Non, xa non pesco sequera. Cheguei ao punto de non querer enganar aos peixes, senón a min mesmo, acudín ao hiperrealismo. As miñas mantis non valen para a pesca porque levan 300 horas de traballo, non compensa por unha troita.
Realizo determinadas pezas se mo piden por encargo, por exemplo para exposicións, como fixen libélulas para o museo británico. Suso Cubeiro, ilustrador de contos, propúxome facer unha nécora, un camarón e un pez.
Moscas Realistas de Andres Touceda/Miguel Nuñez
P- Que é o máis compricado de montar?
R- As alas son o máis difícil do insecto, imitar a súa cor e transparencia. A primeira mantis relixiosa que fixen foi sen alas, porque non sabía como elaboralas. Ata dous anos despois non descubrín o segredo.
P- Cal é a maior regla da montaxe de moscas?
R- Que nada vai pegado, todo vai con fíos. Se pegas algo con cola, estás facendo trampa, é a solución rápida. Hai que romper a cabeza. Tamén con barro poderías facer moldes, pero sería modelado de arxila, que non ten nada que ver, nin require dos mesmos coñecementos e habilidade.
Vin a montadores americanos colocar pezas con Loctite a un saltón. Ou facer patas cun arame. Pero iso é unha pequena estatua, non montaxe realista. Estiven de xuíz en concursos e a unha peza que acadou o primeiro premio eu lle din un 2, porque para min iso era outra cousa, dar volume a unha peza de arame.
O Instituto de Educación Secundaria (IES) Castelao, en Vigo, iniciou este venres a súa programación en homenaxe a Xela Arias, a quen se dedica o Día dás Letras Galegas de 2021, co descubrimento dunha placa, a lectura de varios dos textos do poeta por parte dos alumnos e a estrea da musicalización dos seus versos.
O evento celebrouse na mañá deste venres no propio centro, no que, como lembrou o seu director, Marco Veiga, estudou a propia Xela Arias. No acto tamén estiveron presentes a delegada da Xunta en Vigo, Marta Fernández-Tapias, e o xefe territorial de Educación, César Pérez.
Veiga destacou durante a súa intervención que a escritora é recoñecida este ano polo Día dás Letras Galegas porque é “unha das voces máis destacadas da poesía galega“. “Para este centro é un orgullo que una das súas alumnas reciba este recoñecemento”, subliñou.
O fillo da homenaxeada, Darío, felicitou ao instituto polo “excelente traballo” realizado co seu programa de xornadas e actividades e animou aos novos presentes a “explorar os seus límites”. A continuación, tamén interveu Mónica Soto, unha amiga de Xela Arias, da que dixo que era “unha muller impresionante”, “magnífica”.
O secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, comentou que Arias “nas súas obras máis sinaladas deixou escrita unha forma de ver o mundo moi particular”. Nesta liña, animou aos mozos a “levar con orgullo a lingua e a cultura galega” alá onde vaian.
“Non sei cantas Xelas poden saír hoxe deste colexio”, apuntou a continuación, chamando aos alumnos a que collan a este poeta galega “como exemplo e como guía”. “Sodes o futuro da lingua, da cultura; levade o galego polo mundo con moitísimo orgullo”, rematou.
O goberno de Ponteareas vén de destacar a boa acollida que tivo entre a veciñanza a apertura do Centro de Interpretación do Tea ubicado no centro cultural de Fozara. Ao acto inaugural foron moitos os que asistiron tanto da propia parroquia como do resto de Ponteareas, así como membros do goberno e dos distitos grupos da corporación.
Tanto no roteiro guiado por unha técnica en medio ambiente como no propio acto
inaugural houbo unha alta asistencia e todos os participantes puideron desfrutar dunha xornada informativa e entretida na que coñeceron o patrimonio histórico, natural e etnográfico das beiras do Tea.
A oficina virtual está aberta 24 horas e todos os que se acheguen poden atopar a información no panel interactivo. Todos os domingos en horario de mañá un técnico en medio ambiente ou un técnico en turismo atenderá aos visitantes.
A Fundación Rosalía de Castro e El Corte Inglés deron este venres a coñecer os gañadores das tres categorías do VI Concurso Escolar de Poesía Rosalía de Castro para o alumnado de Secundaria e Bacharelato, logo da xuntanza do xurado. Os afortunados foron: Mario Vázquez (Vigo), Daniel Souto (Brión) e Fabián Niño (A Fonsagrada).
Esta mañá reuniuse o xurado, formado pola profesora Chus Senín, os escritores Manuel Lorenzo Baleirón e Anxo Angueira (tamén presidente da Fundación Rosalía), ademais de José Manuel Blanco, director de Comunicación e Relacións Externas de El Corte Inglés Galicia, que actuou como secretario.
En cada categoría hai un premio e dous áccesits: o primeiro premio leva un iPad, o primeiro áccesit unha tarxeta regalo por valor de 200 euros, e o segundo outra por valor de 100 euros. Os premios serán entregados o venres día 8 de xuño na Casa-Museo de Rosalía en Padrón ás 19h, onde os premiados e premiadas recitarán os seus poemas.
Velaquí a listaxe completa de premiados e premiadas:
Categoría 1º ciclo da ESO
Gañador: Mario Vázquez, Colexio Andersen, Valadares, Vigo (“Flores de fume”)
1º áccesit: Ainhoa Pereiras, IES Manuel García Barros, A Estrada (“Quen sabe”)
2º áccesit: Marina Collazo Couñago, IES Pedro Floriani, Vilaboa (“Verdades”)
Categoría 2º ciclo da ESO
Gañador: Daniel Souto Pazó, IES Brión (“Multiversos”)
1º áccesit: Andrea Sanjurjo Martínez, IES Pobra do Caramiñal (“Tenebris”)
2º áccesit: Laura Domínguez, Colexio Alba, Vigo (“Os carreiros escuros”)
Categoría Bacharelato
Gañador: Fabián Niño, IES Fontán Albei, A Fonsagrada (“Pregravitación”)
A Universidade de Vigo (UVigo) atópase en negociacións “moi maduras” co Consorcio da Zona Franca (ZFV) para a adquisición do conxunto de inmobles do antigo centro de informática de López Moura. Con iso, prevé trasladar varias titulacións ao centro da cidade nun prazo máximo de dous anos.
Nunha rolda de prensa este luns, o reitor da UVigo, Manuel Reigosa, comentou que están “bastante preto de ter un acordo” sobre a adquisición do inmoble. Unha vez comprado, dixo, decidirán que usos daranlle ao edificio: “non é o mesmo unha biblioteca que se pomos unha titulación determinada”, explicou.
Reigosa indicou que “moitas titulacións poderían sacar vantaxe de estar nesta contorna“, no centro da cidade, pero apuntou que outra posibilidade sería mover ao novo inmoble a biblioteca que actualmente se sitúa en Torrecedeira e levar a alí titulacións de máster.
A iso engadiu o seu respaldo a que a nova filoloxía aplicada galego-español (que, de recibir luz verde por parte da Xunta, o próximo curso substituirá o grao de Estudos de Galego-Español) sexa “das primeiras” en trasladarse á nova localización no centro da cidade.
Neste contexto, indicou que espera que nun prazo de entre catro e cinco meses a universidade fixese a “reflexión” para determinar que titulacións serán as que se trasladen ao centro da cidade no curso 2022/2023. “Quero esperar a ver a resposta dos centros e os distintos colectivos, aínda está todo aberto”, asegurou.
UN INMOBLE NO CENTRO DE VIGO
O reitor subliñou que a universidade ten como un “obxectivo irrenunciable” incrementar a súa presenza na cidade. É neste marco no que iniciou a procura dun inmoble, polo que deu comezo o proceso de compra do centro de informática, adquirido por Zona Franca en setembro do ano pasado.
Así, Zona Franca asinou o pasado mes de setembro a compra a Abanca do inmoble de López Mora, un conxunto de catro edificios de oficinas sobre unha parcela de 8.500 metros cadrados cuxo prezo taxado é de 12,3 millóns de euros. En concreto, o conxunto divídese en catro edificios: de 2.100, 366, 750 e 255 metros cadrados de planta, respectivamente.
O delegado de Zona Franca, David Regades, lembrou na rolda de prensa deste luns que o Consorcio comprou estes inmobles co obxectivo de reconvertervos nun centro de negocios. No entanto, chegoulles esta proposta de cambio de usos para traer á UVigo ao centro da cidade e a Zona Franca non pon “nunca trabas á universidade”.
Neste sentido, aseverou que as negociacións de compra están nunha “fase moi madura” para que a universidade “recupere este espazo (que necesita reformas) para a docencia e a investigación”.
ACHEGAMENTO Á CIDADE
O alcalde, Abel Caballero, que recoñeceu a “extraordinaria traxectoria” da Universidade de Vigo, apoiou que “é bo que se produza cada vez un maior achegamento á cidade da docencia e a investigación”. Así, considerou que o aumento de titulacións no centro suporá “unha maior interacción e capacidade de coller ideas da universidade e aplicalas”.
