Os ultras e boa parte dos afeccionados a este deporte quéixanse do que chaman ‘fútbol moderno’, cando os millóns móvense entre un equipo o outro e os cartos, que compran todo, importan máis que as cores.
Os futbolistas semellan só traballadores con salarios de excepción, que traballan para o mellor postor. Algún ata di ‘mercenarios’. E pode ocorrer, ironicamente, que lle afecte máis a marcha dun equipo á afección que a un futbolista que pense máis no beneficio persoal.
Por iso son tan queridas persoas como Iago Aspas, que si que é certo que marchou ao Sevilla e o Liverpool no seu momento, pero volveu a amosar un celtismo intachable nesta a súa segunda venida, cando podería estar cobrando o dobre ou xogando campeonatos de maior categoría como a Europa League ou a Champions.
Aspas tamén ten avivado a eterna disputa entre o Celta e o seu histórico rival, o Deportivo. Lonxe de querer con isto defender a violencia no fútbol, ou o rancor, certa rivalidade ben entendida dá un tono de cor máis a este deporte.
Polo tanto é lóxico que o pasado deportivista do novo adestrador do Celta, Miguel Cardoso, non sexa plato de bo gusto para tódolos padales do celtismo, sen resultar determinante se acompañan sensacións e resultados.
Pero o que de verdade xa comeza a complicar as cousas é que na súa presentación Cardoso confunda ‘turcos’ e ‘portugueses’. Imaxinan que Valverde se presentara como adestrador do Real Madrid?
Sorprende tamén a mirada fría de Mouriño aínda cando o seu novo elixido comete tal erro. Queda paixón no Real Club Celta? As primeiras palabras do novo ‘míster’: “Obrigado ao presi, moi obrigado á dirección deportiva, por acreditarme a min e ao meu equipo técnico para comezar un novo proceso no Real Club Deportivo de C… Real Club Celta”.
