O mariñeiro galego tripulante do arrastreiro ‘Venturer’, que estivo ingresado na unidade de coidados intensivos nun hospital de Salvador de Baía, será repatriado a próxima semana “se todo está a evolucionar” como ata agora.
Así o comunicou este venres o responsable de CIG Mar, Xabier Aboi, que incidiu en que “é moi posible” que o tripulante galego poida “vir para casa” a próxima semana, xa que aínda que “o pasou moi mal”, actualmente “está fóra de perigo”.
O arrastreiro ‘Venturer’ atópase atracado no porto da cidade brasileira de Salvador de Baía, onde arribou o 28 de xaneiro despois de que 31 dos 64 membros da tripulación presentasen síntomas compatibles co covid-19.
Dos cinco mariñeiros que foron ingresados en centros hospitalarios nun primeiro momento, dous continúan ingresados. Un deles é un mariñeiro galego que chegou a atoparse “nunha situación moi delicada, entubado e sedado na UCI”, aínda que xa se atopa “mellor”.
Froito de novas probas realizadas a semana pasada, detectáronse 9 positivos –oito peruanos e un español– no ‘Venturer’, dos cales oito xa deran positivo nun primeiro momento, mentres que hai un afectado novo.
Segundo informou Aboi, todos os mariñeiros atópanse a bordo do arrastreiro, coa moral “moi machucada”, e espérase que as autoridades non permitan partir ao arrastreiro ata que saian negativas todas as PCR e límpese o barco.
BARCO EN MONTEVIDEO
No relativo aos tripulantes do barco pesqueiro ‘Argos Pereira’, que partiu de Vigo e atópase illado no porto de Montevideo (Uruguai) tras detectarse un brote de covid-19, o representante da CIG indicou que os 14 mariñeiros que deron negativo nas probas atópanse nun hotel.
Veciños do poboado chabolista de Navia, en Vigo, que serán desaloxados das súas vivendas o próximo 27 de febreiro, volveron a concentrarse este venres para reclamar “solucións” á súa situación, e para esixir a Xunta e Concello que tomen medidas para evitar que acaben na rúa.
Os veciños concentráronse ante o museo Marco, no centro da cidade olívica, portando carteis alusivos á necesidade de que haxa alugueres sociais para as familias que, como eles, non dispoñen de ingresos estables nin avais.
A portavoz das familias lembrou que, se non se arbitra unha solución, o próximo 27 de febreiro serán desaloxados do poboado 11 adultos e 11 nenos, e lembrou que moitos deles naceron alí, onde levan décadas vivindo.
Así, lamentou que, tras semanas de protestas, nin Xunta nin Concello lles deron unha resposta eficaz, xa que “as axudas están moi ben para pagar dous meses de aluguer”, pero non son a solución definitiva cando “ninguén” quere alugar vivendas a estas persoas, “que non teñen contratos de traballo” e son perceptores de RISGA ou do Ingreso Mínimo Vital.
Pola súa banda, o portavoz do Foro Social os Ninguéns, Antón Bouzas, trasladou o seu apoio a estes veciños, e lamentou que as administracións non acepten establecer un diálogo con estas persoas para buscar unha solución habitacional estable. “Ofrécenlles alternativas que saben que non funcionan, porque non teñen ingresos estables, nin avais, e ninguén os aluga”, incidiu.
O terreo onde se asentan as 9 chabolas nas que residen estas familias foi adquirido por unha empresa do sector dos ximnasios, que tiña previsto o desaloxo antes de Nadal. No entanto, devandito desaloxo aprazouse varias veces e agora fixouse como nova data o 27 de febreiro.
O Concello de Ponteareas pediu a colaboración da cidadanía ante o aumento de casos no municipio. Segundo informa, ata o xoves, o número elevábase a 33 en total.
A alcaldesa en funcións e concelleira de Saúde, Cristina Fernández Davila, traslada a súa preocupación por esta subida “despois de baixar aos 21 e manterse desde o 28 de decembro ata o día de Reis”.
Aínda que asegura que este tres días con maior incidencia non é “representativo”, tras estar desde o 28 de decembro “entre 21 e 24 casos”, apela aos veciños para que non baixen a garda e actúen “con responsabilidade”. Por iso, ínstaos a “extremar as medidas de seguridade e hixiene”, á vez que recomenda non achegarse a poboacións con peche perimetral.
“Frear os contaxios é cousa de todos e todas”, incide nun comunicado no que recomenda non saír do concello “agás que sexa imprescindible, para poder reducir o número de contaxios e non ter que volver a restricións e sufrir consecuencias sanitarias non desexadas”.
O adestrador dun club deportivo de Vigo, acusado de abuso sexual a unha menor e xulgado na cidade, negou que houbese motivación sexual nos tocamentos que realizou a unha nena á que preparaba na modalidade de taekwondo acrobático, e xustificou eses contactos alegando que se trataba de “traballos corporais”. “Nos traballos corporais tócase moito”, argumentou.
A Fiscalía pide cinco anos de cárcere para este home ao que acusa de facer tocamentos sexuais á menor, á que convocara a unhas “clases especiais” na súa casa para mellorar a súa expresividade.
No xuízo, que se celebra na sección quinta da Audiencia Provincial, o procesado explicou que ofreceu esas clases á nena, de 15 anos de idade, porque “estaba bloqueada e non evolucionaba”, e negou que os exercicios tivesen connotación sexual.
A ese respecto explicou que lle tocou en varias zonas do corpo, que lle dixo que se quitase o suxeitador e que lle preguntou pola súa vida sexual, todo iso era para tratar de mellorar o seu “bloqueo”, aínda que admitiu que non fixo eses exercicios con ningún outro deportista do club porque “non lles facía falta”. “Ela era un caso excepcional”, xustificou.
O alcalde de Vigo, Abel Caballero, denunciou que o albergue municipal foi excluído dunha convocatoria de axudas autonómicas destinada a estes centros, mentres que a Xunta o negou e asegurou que estas subvencións se atopan en proceso de tramitación.
Durante unha rolda de prensa celebrada de modo telemático, o rexedor da cidade olívica manifestou que o Goberno galego publicou a orde correspondente o pasado 4 de maio e que esta “deixa fóra” ao albergue municipal de Vigo. Así, advertiu que se expón “levar aos tribunais” este feito, que cualificou de “escándalo”.
Neste sentido, o alcalde denunciou que o centro de inclusión social olívico foi o “único” que non foi incluído na convocatoria de axudas autonómicas. “Se isto non é antiviguismo, que veña Deus e o vexa”, reprobou.
Ademais, Abel Caballero asegurou que non todos os cidadáns sen fogar que se atopan na cidade son vigueses, polo que considerou que corresponde ao Executivo que preside Alberto Núñez Feijóo dar resposta ás súas necesidades. Por este motivo, reclamou “financiamento” ao Goberno galego para o albergue municipal, ao que lembrou que o Concello destina 820.000 euros anuais.
“A Xunta segue castigando esta cidade” lamentou o rexedor, quen advertiu que “se está esgotando” a “paciencia coa actitude ofensiva” da Administración autonómica.
RESPOSTA DA XUNTA
Pola súa banda, a Xunta afirmou que se atopan en tramitación subvenciones para financiar actuacións de inclusión municipal, pero sinalou que aínda “non están nin aprobadas”, polo que non é posible que excluísen ao albergue vigués.
Nesta liña, lembrou que “a atención a persoas sen fogar é competencia municipal” e sinalou que a Xunta “axuda a Vigo moitísimo máis que a calquera outro concello” ao sinalar que ofrece o programa Xantar na casa nesta zona.
Así mesmo, o Executivo galego remarcou que, nos últimos dous anos, os comedores e entidades de atención a necesidades básicas da urbe olívica recibiron axudas autonómicas por valor de 732.054 euros. Ademais, avanzou que este ano se investirán na cidade 55,8 millóns de euros que se destinarán a políticas sociais.
A CIG presentou alegacións ao protocolo da Xunta para a reincorporación do persoal público aos postos de traballo, así como a apertura dos centros de ensino, entre outros edificios adminsitrativos. O sindicato frontista entende que “de continuar por ese camiño o caos e o risco extremo serán a tónica dominante nestes días” sinalan no comunicado.
Critican que o borrador céntrese nas dependencias administrativas, excluído das directrices os ámbitos sanitario, sociosanitario e educativo.
O goberno autonómico ten previsto que os menores de 6 anos, entre outros, poidan volver ás clases o próximo 25 de maio.
“Non temos instruccións ningunha por parte da Xunta para abrir o cole. Estamos agardando a que a Consellería de Educación indiquen que debemos facer. Non sabemos si temos que abrir, si vamos poder acoller a todos os nenos, non sabemos que protocolos de seguridade debemos adoptar fronte as limitacións de espazo que xa temos. Non sabemos nada de nada. De momento só temos instruccións para o inicio das matrículas para o curso 20/21 nada máis” sinala a directora dun centro público de educación infantil da área de Vigo.
O sindicato denuncia que a Xunta pretende substituír a avaliación de riscos laborais por ameaza biolóxica e o planeamento preventivo feito por persoal técnico cualificado en cada centro de traballo “por catro medidas xerais, algunhas delas transposicións das sinaladas polo Goberno central” que deberá aplicar o director ou directora dos centros, sen ningún criterio médico. “Están substituíndo o proceso técnico de planificación preventiva e non hai mecanismo de control para detectar erros no caso de fallar por non ter a capacidade ou medios” apuntan.
As medidas cargan a responsabilidade na persoa e non na empresa, que é a responsábel legal.
“Este protocolo carga a responsabilidade da protección na persoa traballadora e non na empresa (Xunta), que é a responsábel legal, o que constitúe unha unha deixadez de funcións que pon en grave risco ao persoal” polo que entenden que a Xunta obvia a responsabilidade social que supón a apertura de edificios administrativos e o movemento de milleiros de persoas traballadoras, “poñendo en risco a integridade do persoal e da sociedade galega”.
Unhas medidas “ineficaces e ridículas”
Segundo detallan dende a central sindical, o borrador contén algunhas medidas “ridículas e de demostrada ineficacia” como medirse a febre antes de saír da casa ou un criterio de dous metros lineais de persoa a persoa no posto de traballo.
“Óbviase a realidade de moitos centros, como a falla de ventilación, o número de metros cadrados de espazo compartido, un plan de limpeza e desinfección profesional adaptado a cada centro ou a regulación do fluxo de persoas”.
Na mesma liña entenden que a volta do persoal aos centros de ensino “de xeito improvisado e sen seguridade é unha aberración e pon en risco ao persoal empregado publico”.
En definitiva, para a central trátase dun “documento chapuceiro” que non vale para programar unha desescalada “e moito menos substitúe as medidas preventivas dentro dunha avaliación de riscos laborais”.
FVCK, siglas de Fotografía Viguesa Contemporánea (sumándolles, iso si, algo de dobre sentido e irreverencia marca da casa), é unha nova iniciativa artística que naceu en Vigo da man de Puri Díaz e Cristina Brea, coa intención de “crear debate e dar visibilidade a todos os que usen a fotografía para expresarse“, subliñan. Numerosas charlas sucederanse durante todo o ano na sala Apóstrofe, a primeira estivo a cargo do fotógrafo Alejandro Novoa.
Falamos coa cofundadora Puri Díaz sobre esta forte aposta pola cultura gráfica na nosa cidade, así como da súa maneira de entender a arte da fotografía.
P- Cal será o tempo de vida de FVCK?
R- Xa temos programación ata final de ano. Durará o que teña que durar. Queremos motivar a toda a comunidade fotográfica de Vigo e arredores, invitada a participar e aportar ideas polo ben de todos. Tanto Cristina como eu somos ionquis da imaxe, así que a idea é que dure, con fotografía de autor e técnica, analóxica e dixital… Queremos que sexa algo que aglutine a todo o mundo, sen excluír aos que non teñan certos coñecementos.
Desde que os smartphone chegaron ás nosas vidas, todo o mundo fai fotos. Vivimos entre imaxes, pero o importante é que facemos con elas. Hai quen as emprega para contar, ou reivindicar, e quen as utiliza como instrumento de divertimento ou socialización, ou como algo íntimo, para coñecerse a un mesmo. Todo é válido, e ata unha mesma foto pode provocar emocións contrapostas en dúas persoas.
Alejandro, na súa charla para FVCK/ Miguel Núñez
P- Regresa entón, como di, a fotografía analóxica?
R- Estamos ante un revival bestial da fotografía analóxica. Por exemplo, Pep Paramos é un gran fan, gústalle chamarlle ‘fotografía química’. Na cidade da Coruña acaba de montar ‘El atelier del fotógrafo’, un estudo e multiespazo centrado nesta disciplina. Abriu hai un mes, e alí revelan carretes en cor e branco e negro, ofertará obradoiros de ‘fotografía química’… E hai máis persoas, como Edu Portela.
Claro que hai quen defende a ultranza o analóxico, e que o dixital nunca o mellorará, o cal encántame, sendo pro dixital, porque xera un debate moi sano. E iso que eu non retornarei nunca ao analóxico, pese a formarme con el: xa lles digo que son uns románticos. Pero se todos pensáramos igual sería unha merda, non habería de que falar. Debatendo, poñéndote na pel do outro, é como aprendes cousas novas.
Ao final o importante non é a ferramenta, senón o que fas con ela, se logras que emocione. Había un fotógrafo ruso que era indixente e pasou a súa vida fotografando mulleres a escondidas cunha cámara de madeira e cartón. Recollía os negativos de onde podía… E ten un arquivo brutal. E coñezo unha artista visual que emprega a fotografía e fai todas co móvil. Hai mil exemplos.
Público na xornada/ Miguel Núñez
P- Teño a sensación de que tanto nos certames internacionais como desde a opinión pública se tende a valorar moito a fotografía de traxedias e catástrofes, incluso imaxes que poderían clasificarse como morbosas, por riba doutras modalidades. É certo este prexuízo?
R- Nun conflito como o dos Balcáns hai máis fotográfos que refuxiados. Van a pola súa foto. E si que algúns certames internacionais tenden a premiar a este tipo de imaxes, estilo nenos mutilados, o cal impacta a primeira vista. Pero tamén existe lugar para otros proxectos máis personais e poéticos, de mirar e sentir, que non se poden explicar con palabras.
Tamén a moita xente lle falta cultura visual, e por iso luce máis o de fóra. Ven unha foto de Samil e non se sorprenden porque xa o coñecen. E logo ante unha de Canarias pensan: que xenial!, cando son unhas praias mil veces peor en realidade. Somos seducidos polo descoñecido, o de fóra, cando os máis grandes fotógrafos da historia xa deixaron constancia de que o máis difícil é fotografar a túa propia casa, vela con ollos novos. Teño ido a fogares de fotógrafos e atopar grandes imaxes que fotagrafar que nunca viran eles mesmos, vivindo alí. Por outra banda, podes ir a Tánger e só plasmar tópicos, sen contar nada.
Charla de FVCK na Sala Apóstrofe/ Miguel Núñez
P- Entón, sacar fotos da súa cidade ben podería resultar un gran desafío para un vigués.
R- Sacar fotos en Vigo é moi complicado, pero hai fotógrafos que se levantan e atopan cousas que ningúen máis ve. Respecto á crudeza, creo que neste momento estamos sobresaturados destas imaxes. Por iso, para min é íncrible e especial a fotografía dun edifificio destruido de Siria na que un señor está sentado escoitando un tocadiscos, mentres todo arredor foi destruido.
Creo que esa foto me emociona máis que unha cruenta da guerra. Xa estamos totalmente inmunizados, somos capaces de que haxa un conflito a 1000 quilómetros no que se cometan crimes contra a Humanidade, que nos chegue en imaxes e continuar ceando sen capacidade de empatizar. Porque ao minuto hai outra peor.
As asociacións de veciños de Chapela (Redondela) e Teis (Vigo) volveron á carga para reclamar a supresión da peaxe na AP-9 no tramo Rande-Redondela, e a conversión en tramo urbano da autoestrada desde Torres de Padín até o centro da cidade, para mellorar os accesos e desconxestionar o tráfico.
“A eliminación desa peaxe, que ao final é o acceso á cidade de Vigo, melloraría a mobilidade nestas parroquias e no conxunto da cidade”, indicou o portavoz da asociación de veciños de Teis, Anxo Iglesias.
“O que non ten sentido é que ti a través da ponte de Rande, do outro lado da ría, en Cangas do Morrazo, por exemplo, non pagues para ir a Vilaboa ou a Moaña, pero se entras en Vigo e queres ir a Redondela teñas que pagar”, dixo Iglesias.
1 de 8
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
Protesta contra a peaxe en Rande / Miguel Núñez.
O portavoz tampouco ve “lóxico que no acceso a Vigo se pague, cando, ademais, noutras cidades galegas que tamén teñen autoestrada, como é o caso da AP-9 en Pontevedra, Compostela e A Coruña, nos seus accesos ou circunvalacións non se paga“, comparou
“É un anacronismo nestes momentos que sigamos pagando por ese acceso á cidade de Vigo cando do outro lado da ponte é gratuíto e outros tramos semellantes noutras cidades galegas non se pagan”, denunciou Iglesias, quen falor de “discriminación cara á cidade de Vigo e cara á súa comarca”.
No que respecta á conversión en tramo urbano da autoestrada entre Torres de Padín e o centro de Vigo, piden que “haxa entradas e saídas, accesos”, ademais de “integrar esa vía nos barrios de Teis e Chapela para desconxestionar o tráfico e mellorar a mobilidade dos vehículos”.
Axentes da Policía Local que se atopaban na zona da Praia de Samil ás 07:40 horas deste domingo 5 de agosto escoitaron o son dunha alarma próxima. Instantes despois comprobaron que se accionara a alarma dunha vivenda unifamiliar situada na Avenida De Samil.
Un varón, que estaba correndo pola leira exterior á casa, ao decatarse da presenza policial saltou o muro de pechadura e comezou a escapar pola Baixada a Samil en dirección ao Centro da Cidade. Ía co torso espido e descalzo, vestindo unicamente un pantalón vaqueiro.
fixo “caso omiso” aos axentes ata a súa captura
Un dos axentes iniciou a súa persecución, á vez que se daba aviso a outras patrullas que puidesen atoparse nas proximidades. En varias ocasións o Policía deulle o alto, facendo o home caso omiso. Finalmente foi interceptado non demasiado lonxe da vivenda da que fuxiu.
Preguntado polo motivo da súa entrada na leira, manifestou que o fixo atraído polo cheiro das flores do interior. Inspeccionada a propiedade comprobouse que unha das persianas da fiestra do salón atopábase forzada e entreabierta. Intentouse contactar coa propietaria, non podendo facelo por atoparse ausente.
Os policías si puideron falar cun empregado da titular da casa, concretamente co xardineiro, quen acudiu alí e informou das circunstancias polas cales puido saltar a alarma, debéndose con toda probabilidade á persiana forzada. Xunto a ela atopábase unha espátula de madeira, que o xardineiro recoñeceu como súa. Ao detido impútaselle un presunto delito de intento de roubo.
