O tribunal de xurado constituído para axuizar o chamado crime da rúa Areal de Vigo recibirá este luns o obxecto de veredicto e comezará a súa deliberación, para determinar se o autor confeso do devandito crime, David M.C., é responsable, efectivamente, dun homicidio e unha estafa, por matar a un profesor xubilado, Benito T.S. e gastarse máis de 17.000 euros das súas contas bancarias.
O xuízo por estes feitos comezou o pasado 30 de setembro e, xa desde o primeiro momento, a Fiscalía deixou claro que o acusado recoñecía os feitos e pagara a indemnización aos irmáns do falecido (uns 40.000 euros en total).
Así, o propio procesado, veciño de Monforte, admitiu na súa declaración que, na noite do 28 ao 29 de decembro de 2021, estivo en casa da vítima, na rúa Areal de Vigo, e, nun momento determinado, golpeoulle a cabeza cunha bóla decorativa de mármore, logo degolouno e cravoulle un coitelo de cociña 21 veces.
Nos días posteriores, David M.C. estivo aloxado nun hotel de Vigo, e gastou máis de 17.000 euros con cargo ás contas do falecido, comprando diversos efectos, pagando copas, ceas e aloxamento a varios amigos, adquirindo dous coches de segunda man, ou abonando peaxes, combustibles e outros gastos.
Aínda que o acusado recoñeceu os feitos no plenario, ao ser cuestionado (polo tribunal de xurado) sobre por que matara a este profesor xubilado, e cal era a relación entre ambos, David M.C. limitouse a dicir que non sabe o motivo polo que lle deu morte e que non quería responder á pregunta sobre o vínculo entre ambos.
PRÁCTICA DA PROBA
Ao longo da práctica da proba neste xuízo, as diferentes testemuñas e peritos apontoaron a acusación contra David M.C., confirmando os seus movementos eses días e os gastos que realizou, nalgúns casos alegando que o diñeiro proviña da conta dun “socio” empresarial.
Así mesmo, os médicos forenses determinaron que a vítima faleceu pola combinación de dúas feridas graves: un traumatismo na cabeza provocado por varios golpes que lle afundiron o cranio e deixárono sen capacidade de reacción, e o corte do pescozo, que lle provocou unha hemorraxia masiva.
HOMICIDIO, NON ASASINATO
Nos seus informes finais, as acusacións destacaron a proba abafadora contra o procesado, á marxe do feito de que el mesmo recoñeceu a autoría do crime, e lembraron que o ADN de vítima e acusado foi localizado tanto na bóla de mármore, como no coitelo (cuxa punta quedou cravada no cranio de Benito T.S.) ou no sangue da roupa e calzado que levaba David M.C.
O Fiscal mantén que Benito T.S. foi vítima dun homicidio, non dun asasinato, porque non ve acreditado o ensañamiento nin a aleivosía. Segundo expuxo ante o tribunal de xurado, a multitude de golpes e feridas débense a que David quería asegurarse de que o mataba, pero non o fixo para torturarlo.
Segundo o representante do ministerio público, o acusado “non é John Rambo nin unha boina verde” e por iso “necesita causar todo tipo de golpes” para asegurarse o resultado, ao non ser “un individuo experto que se dedica a matar”. “O que quere é matar, non causar dano innecesario”, asegurou na súa alegación final, e engadiu que tampouco houbo aleivosía porque non quedou acreditado que a vítima tivese anulada a súa capacidade de defensa.
Así, David M.C. enfróntase a 10 anos e medio de cárcere por un homicidio e outro ano de prisión por un delito continuado de estafa, en concurso ideal cun delito de furto (pola subtracción dos cartóns). Todo iso coa aplicación da circunstancia atenuante de reparación do dano, por pagar as indemnizacións aos irmáns. A defensa limitouse a recoñecer que se acreditaron eses delitos e tamén a circunstancia atenuante, e mostrar a súa conformidade coas penas solicitadas.
