A Fiscalía mantén a súa petición de 18 anos de cárcere para Manuel M.B., como autor do asasinato de Roberto C.P., o seu provedor de cocaína, ao que supostamente asfixiou ata a morte no seu domicilio da parroquia de Chapela, en Redondela en xaneiro de 2021.
Este xoves celebrouse a última sesión do xuízo, con tribunal de xurado, na sección quinta da Audiencia de Pontevedra, con sede en Vigo, contra este home, e está previsto que pola tarde comece a deliberación do tribunal popular para chegar a un veredicto.
No seu informe final, a representante do ministerio público modificou as súas conclusións para retirar a atenuante de confesión, ao entender que o acusado “non tiña vontade de colaborar coa xustiza” porque, aínda que levou á Policía ata o lugar onde escondera as chaves e o teléfono da vítima, só accedeu a desvelar ese agocho cando lle deron un ultimatum, e despois de estar “mareando”.
En todo caso, mantén a acusación de asasinato e a petición de 18 anos de cárcere, xa que entende que Manuel acudiu a casa de Roberto “coa intención de matalo” e por iso levou consigo unhas luvas e unha cinta de embalar que logo utilizou.
Ademais, subliñou na súa exposición, atacou á vítima por detrás, sen que esta tivese “a máis mínima posibilidade de defensa” e, a pesar de que puido facelo, non deixou de comprimirlle o pescozo, coa boca tapada, para asegurarse da morte. “Estamos convencidos de que non foi un accidente (…) é alguén desconfiado, sentía humillado porque Roberto non lle fiaba e a cocaína que lle vendía era de peor calidade que a que vendía a outros clientes, por iso quería resarcirse”, aseverou.
Respecto diso, a Fiscal rexeitou a posibilidade de que un terceiro participase nestes feitos, como suxeriu a defensa, e tamén remarcou que o argumento de que Manuel foi a casa de Roberto a roubarlle “non se sostén”, porque deixou no domicilio varias papelinas de cocaína e diñeiro.
“Foi un ataque a traizón e por detrás, elixiu matalo así”, reiterou, e engadiu que o atou e amordazou con cinta cando xa estaba morto ou agonizante, e levou as chaves do domicilio, probablemente para volver noutro momento e “levar o cadáver a outro sitio”.
Finalmente, tamén pediu ao xurado que “non se deixe enganar” acerca da saúde do mental do acusado, que “se está facendo o tolo para que se lle rebaixe a pena”. Nese sentido, lembrou o testemuño das forenses, e sinalou que o trastorno de personalidade de Manuel non implica que sufra brotes psicóticos, e “sabía perfectamente o que facía”.
HOMICIDIO IMPRUDENTE
Pola súa banda, o avogado da defensa reclamou a libre absolución e, subsidiariamente, se é condenado, que o sexa por un delito de homicidio imprudente (con penas moito menores), e que se teña en conta a atenuante de confesión e a eximente (ou en todo caso unha atenuante) polo seu trastorno de personalidade e o seu trastorno por consumo de sustancias estupefacientes.
“Estou convencido de que Manuel en ningún momento quería matar a Roberto”, proclamou, aínda que recoñeceu que “o máis probable é que lle causase a morte”, de forma non intencionada. “Ía roubar, pero ao reducilo, houbo unhas circunstancias que provocaron a súa morte”, afirmou.
Ademais, lembrou que a vítima tiña un problema grave na traquea que reducía a súa capacidade de respirar nun 60 % e que por iso faleceu, tan rápido, “sen ter sequera tapada o nariz”.
O avogado da defensa subliñou que Manuel ten ideas delirantes, que son un síntoma psicótico, e que cando ocorreron estes feitos tiña as súas capacidades mermadas. Manuel M.B. fixo uso do seu dereito á última palabra para dirixirse ao tribunal e proclamar: “En ningún momento fun a matalo a el nin a ningunha outra persoa”.
