Centos de persoas manifestáronse en Vigo por mor do Orgullo LGBT para reivindicar os dereitos desta comunidade e unha igualdade real. Foi un acto central dunha xornada que puxo fin a unha semana conformada numerosas actividades e que tivo o seu colofón nunha mobilización presidida por unha faixa lembrando os 50 anos da revolta de Stonewall, orixe da celebración deste día.

A manifestación, organizada pola asociación Nós Mesmas,  tivo un percorrido similar ao de anos anteriores: Saíu da Praza da Pedra e pasou pola rúa Príncipe, Colón e Policarpo Sanz para rematar nun mesmo punto dun xeito circular. Xusto antes de emprender a marcha, a karateka compostelá Cristy Tojo, unha das poucas deportistas de alto nivel que que admitiu publicamente a súa pertenza á comunidade LGBT, leu o pregón. Cando rematou a mobilización, a actriz Paula Pier fixo o propio.

REACCIÓNS

“Foi un Orgullo moi similar a outros na cidade, non veu nin moita nin pouca xente.”, explica Marta González, unha das persoas que participaron. “A valoración que fago é boa pero sempre hai polémicas cos cánticos, porque moitas hai consignas que exclúen as persoas trans”, aínda que engade que “pouco a pouco parece que se vai superando”. Pedro Araújo sinala a este respecto o bo labor da organización que solucionou a problemática “pasando o megáfono entre asistentes e que así todo o mundo estivera representando”.

Respecto á elección de reivindicar Stonewall, González o ve dun xeito moi positivo: “Paréceme ben que se lembre onde está a orixe, sobre todo porque esta é unha manifestación que se transforma sempre nunha festa. Hai demasiada batukada. Realmente os momentos reivindicativos quedan para os pregóns e ás veces son tapados por todo o demais”, explica. Araújo considera que para ir neste camiño, a propia comunidade é a que ten que concienciarse: “O cambio de perspectiva ten que ser noso, aínda que penso que imos polo bo camiño, por exemplo un dos lemas do Orgullo animaba precisamente a iso”.

González tamén é crítica coa propia programación do evento: “Está ben que se reivindique que o Orgullo é loita pero se logo da manifestación hai un concerto hai algo que non cadra”. Di que ela estaría máis satisfeita con outra clase de eventos “que inviten máis á reflexión, como un recital de poesía”, aventura baseándose nas actividades doutras edicións.