A Sala III do Tribunal Supremo (TS) desestimou un recurso da Asociación Nacional de Grandes Empresas de Distribución (ANGED) contra unha sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) que rexeitou un recurso da mesma contra a resolución pola que se declararon o Centro histórico e a área antiga de Bouzas de Vigo como zonas de gran afluencia turística.
En concreto, a Xunta aprobou a proposta do Concello de Vigo respecto da limitación destas partes da cidade como zonas de gran influencia turística, o que permite que o horario de apertura dos locais se estenda ata as 22,00 horas co obxectivo de atender as necesidades dos consumidores.
Segundo recolle a sentenza, que é firme e non impón o pago de costas, confírmase así a resolución do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) que desestimou un recurso da asociación contra a aprobación da declaración do Centro histórico da cidade e a parte antiga de Bouzas como zonas de gran afluencia turística.
En concreto, a parte recorrente cuestionou as limitacións territoriais e temporais que se recollen na declaración. Mentres, os xuíces consideraron xustificada a restrición temporal ao sinalar que o horario de apertura establecido “razoablemente será coincidente coa franxa horaria na que hai máis afluencia de visitantes”.
Ademais, os maxistrados concluíron que a limitación territorial resulta adecuada posto que, como recolle a sentenza impugnada, o Centro histórico e o barrio antigo de Bouzas “constitúen o principal foco turístico da cidade, onde se concentran os recursos artísticos, culturais e monumentais que atraen aos turistas”. Así, remitíronse ao expresado polo TSXG, que apuntou que “o valor específico destas zonas si pode xustificar unha delimitación xeográfica como a que se recolle no acordo impugnado”.
Así mesmo, o tribunal lembrou que a Lei de Horarios Comerciais (LHC) contempla a posibilidade de que as propostas de declaración de zonas de gran afluencia turística elaboradas polos concellos inclúan “unha limitación de carácter temporal ou territorial” e lembrou que estas áreas non deben comprender necesariamente a totalidade do termo municipal.
Ademais, lembrou que a LHC afecta a “municipios de máis de 100.0000 habitantes que rexistrasen máis de 600.000 pernoctaciones no ano inmediatamente anterior”, un caso no que se sitúa a cidade olívica.
Adicionalmente, o TS lembrou que a Lei de garantía de unidade de mercado sinala que o establecemento de “limitacións ao acceso a unha actividade económica ou o seu exercicio” ou a esixencia de requisitos para o desenvolvemento dunha actividade corresponde ás autoridades estatais ou autonómicas.
Así, xustificou a necesidade das “limitacións territoriais e temporais incorporadas pola Administración galega na declaración de zona de gran afluencia turística” de Vigo a “razóns imperiosas de interese xeral”. Nesta liña, precisouse que estas últimas se relacionan coa creación de traballo estable, a conciliación, o aprovisionamento das persoas, a presenza do comercio de proximidade e a habitabilidade das localidades.
