Que esquezan as “Virgin Islands” no mar Caribe porque non é preciso coller un avión intercontinental “para xogar a ser Robinson Crusoe”. A descuberta é en barco, rumbo ás Illas Cíes, traxectoria atlántica. Así é como mira o xornal Le Monde ás Illas Cíes, como aquel “ecosistema fráxil” con “encanto salvaxe” e “area fina” que foi tamén “refuxio para piratas”.
O artigo, escrito polo correspondente Sandrine Morel, pon en valor a non masificación deste “paraíso” ao explicar que as autoridades locais limitan o acceso a 2.200 persoas por día. Porque, sinala, “as illas Cíes non teñen habitantes”. E tampouco “electricidade ou coches que perturben o seu encanto”. Pero teñen golfiños, dunas, gaivotas, rutas de piñeiros e eucaliptos, rochas de montaña, toxo… E tres restaurantes “un pouco decadentes e nada fachendosos”.
A publicación tamén ten palabras para a que fora nomeada en 2007 polo diario británico The Guardian como “a praia máis fermosa do mundo”, a tranquila praia de Rodas.
E lembra que as Illas Cíes son tamén as “illas dos deuses”, xa que a lenda local explica como as escuras e bravas augas do Atlántico bateron nas rochas e mudaron a cor cando “Deus decidiu descansar no sétimo día da Creación”.
Pero hai unha diferenza fundamental entre as augas cristalinas do Caribe a as augas galegas. Algo que o artigo cualifica como “o único inconveniente”: estas as nosas augas non son axeitadas para os friorentos.
