Un proxecto dirixido mediante o Instituto de Investigacións Mariñas (IIM) de Vigo, dependente do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC), identificou novos métodos para controlar nodavirus –un tipo de virus que afecta a animais– na acuicultura, en concreto, na robaliza europea.
Segundo detallou o CSIC, a través do grupo Inmunoloxía e Xenómica do IIM, dirixiuse unha tese doutoral enmarcada nun programa de doutoramento da Universidade de Santiago de Compostela (USC). A autora do traballo foi Raquel Lama López, que realizou o traballo baixo a dirección da docente de investigación do CSIC Beatriz Novoa García.
España representa o cuarto país a nivel mundial en relación á pesca de robaliza e o terceiro na súa produción en acuicultura, unha especie que se ve afectada por distintas enfermidades infecciosas. O virus da necrosis nerviosa, coñecido como nodavirus, é o que causa maiores perdas ao afectar o sistema nervioso central e poder levar unha mortalidade de ata o 100% en xuvenís.
Raquel Lama explicou que, na actualidade, só existen no mercado dúas vacinas contra o xenotipo RGNVV, polo que se fai fronte ao virus extremando as medidas de prevención. Por iso, a través da tese, buscouse analizar a resposta da robaliza ante unha infección con nodavirus, o que revelou unha elevada resposta da especie fronte á tensión.
METODOLOXÍAS APLICADAS
No marco da investigación utilizáronse distintas metodoloxías bioinformáticas para estudar as interaccións entre a robaliza e o nodavirus. “É a primeira vez que se analiza a resposta transcriptómica completa da robaliza ante unha infección con nodavirus”, resaltou a autora da tese.
Así mesmo, desenvolveuse un prototipo de vacina para esta especie fronte ao virus que permite mellorar a seguridade e rendibilidade ambiental ao non necesitar adyuvantes. Ante a dificultade para traballar con especies de alto valor comercial, estableceuse o peixe cebra como modelo de infección por nodavirus, o que permitiu determinar que as infeccións eran maiores en xuvenís e que a mortalidade das larvas infectadas se correlacionaba coa exposición temporal a unha proteína do virus.
“Reafírmanse con isto as bases para que o peixe cebra se considerede un modelo de infección, non só de nodavirus, senón doutros moitos virus en peces que son difíciles de estudar ‘in vivo’ debido á difícil obtención das especies afectadas ou polo seu mantemento en laboratorio”, destacou Lema.
