Tan só 17 puntos de 66 posibles. Este é o triste balance dun Celta que nin cambiando adestradores, xogadores e tácticas é quen de dar síntomas de equipo de Primeira División. Desta vez caeu co Valencia en Mestalla (1-0) e suma xa once derrotas –a metade dos partidos xogados– e só tres vitorias.

Un gol de Carlos Soler decidiu este sábado a favor do Valencia un encontro igualado que o Celta controlou ata o descanso e no que os locais foron máis incisivos na segunda metade.

Foi despois de que o Celta retirase un central para buscar a vitoria cando o Valencia abriu o marcador nunha xogada colectiva que finalmente lle deu a vitoria, nun choque no que o seu rival buscou o gol do empate con insistencia nos últimos minutos.

Aínda que a primeira xogada de perigo se produciu na área do Celta e foi ben resolta por Rubén Blanco, a iniciativa durante a primeira parte correspondeu ao equipo galego, que manexou o balón no centro do campo con certa soltura e mobilidade, aínda que, como xa é habitual, con nula efectividade de cara á área rival.

O Valencia permanecía acazapado na súa parcela, á espera de atopar opcións á contra, pero a defensa con tres centrais do seu rival impedíalle achegarse á meta rival.

Con todo, a pesar da superior posesión de balón, o equipo de Óscar García Junyent non atopaba a forma de crear perigo ante a meta de Jaume Doménech.

A maioría dos seus ataques morrían ao bordo da área cando o balón era recuperado polo Valencia, aínda que o equipo local non era capaz de armar contras que xerasen perigo.

Só houbo na primeira metade unha segunda ocasión para os valencianistas nun pase de Garay ao debutante Florenzi, quen disparou de lonxe e obrigou novamente a lucirse a Rubén Blanco.

O encontro chegou ao seu ecuador coa lesión de Garay e sen que se vivisen situacións de perigo ante as porterías, agás nunha chegada que o Celta desaproveitou. O 0-0 reflectía o visto ata entón.

O Valencia saíu moito máis incisivo tras o descanso e puxo cerco á meta de Celta, pero a primeira opción de gol foi para o seu rival nunha falta lanzada por Aspas que Parejo salvou de cabeza na liña de gol.

O partido foi máis dinámico, con chegadas alternas ante ambas as porterías, posto que o equipo de Albert Celades se mostraba máis ofensivo, o que deixaba espazos para o contragolpe do conxunto visitante, que dispuxo das opcións para marcar que non tivera ata o descanso.

O problema do equipo local estaba no pouco que lle duraba o balón, o que daba posibilidades aos de Vigo, moi ordenados en defensa e sobre todo por medio de Iago Aspas, de achegarse con superioridade á meta do Valencia.

A entrada de Sisto no Celta a vinte minutos do final variou a disposición defensiva do seu equipo, que mostrou as súas intencións de conformarse co empate.

A partir de entón, o Valencia pasou a xogar máis preto da meta do conxunto galego e unha acción pola esquerda acabou cun balón que caeu ante Soler, que abriu o marcador a doce minutos do final.

Tras o gol, o Celta tratou de buscar o empate con afán e aproximouse nalgunha ocasión con certo perigo ante un Valencia aplicado en defensa que perdeu máis balóns do habitual, pero que mantivo a vantaxe ata o final.