O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) estimou parcialmente o recurso presentado por unha muller por non detectar un cancro que lle provocaba parálise facial, condenando ao Sergas a pagar 60.000 euros.
Foi tras un recurso de apelación contra o fallo do Xulgado do Contencioso-Administrativo número 1 de Vigo, de xullo de 2024, desestimatorio do recurso contencioso interposto pola apelante contra a resolución da Consellería de Sanidade, en setembro do ano anterior, na que se rexeitou a súa reclamación por responsabilidade patrimonial.
Fíxoo, recolle o fallo, “polos danos e prexuízos ocasionados pola asistencia sanitaria prestada polo Complexo Hospitalario Universitario de Vigo”. No seu recurso, a afectada entendía que a sentenza incorría “en varios erros á hora de valorar a proba”.
“Por canto que, segundo o seu informe pericial, a afectada padeceu catro parálises faciais, e que a parálise facial é un síntoma que obrigaba á Administración sanitaria a investigar a causa desta doenza”, de maneira que, acudindo á doutrina da perda de oportunidade, sostivo a afectada que “se se levaron a cabo as probas médicas procedentes no ano 2018 cando tivo a segunda parálise facial, o cancro de parótida que se lle descubriu no ano 2020 sería de tipo I no canto de tipo II”.
“Non habería que sacar o nervio facial xunto á parótida e non padecería as graves secuelas que sofre na actualidade, ademais de que habería moitas menos posibilidades de ter metástasis, que é a situación que tivo a paciente no ano 2023”. A representación do Sergas opúxose á demanda, entre outras cuestións, por ser o informe pericial dun especialista en Medicamento Interno e non un oncólogo, ademais de defender que non se puido detectar antes o carcinoma.
“A decisión de non repetir probas diagnósticas nas asistencias seguintes á segunda parálise facial debeuse a que os resultados foran normais, sen datos que suxerisen a existencia dunha tumoración parotídea”, sinalou esta parte, entre outras cuestións na mesma liña que a aseguradora codemandada. Esta defendeu que “a tipoloxía do tumor non se viu afectada pola asistencia procurada á paciente”.
RESOLUCIÓN DO TSXG
O TSXG remarca que “o obxecto da controversia versa en dilucidar dúas cuestións, a primeira, se houbo ou non no proceso asistencial da Administración sanitaria un atraso no diagnóstico do cancro de parótida que diminuíu as posibilidades de sanar ou mellorar da afectada”.
“E a segunda, se as secuelas que padeceu a consecuencia da intervención cirúrxica practicada cando se lle detecta, tras a cuarta parálise facial, terían a mesma entidade, que se se lle operase a continuación da primeira ou segunda parálise, no 2017 e 2018”.
A primeira sentenza deu prevalencia á versión dos codemandados sobre as probas médicas practicadas, pero o TSXG incide no feito de que a muller “tivo nada menos que catro episodios esparexidos no tempo de parálise facial”. “A reiteración da mesma doenza por segunda vez, (segunda parálise), e a obtención daquel resultado cero nas probas médicas, obrigaba á Administración a seguir investigando a orixe das parálises utilizando todos os medios ao seu alcance”, remarca.
“Esta demora no diagnóstico, que de ningún xeito se pode imputar á paciente que está sometida a un seguimento médico, afectou negativamente á saúde da afectada, porque a enfermidade que padece e segue padecendo na actualidade, é un cancro dos agresivos que ten un difícil prognóstico”, engade a Sala do TSXG que aprecia “a existencia dun dano indemnizable derivado da demora na detección do tumor cancerígeno”.
