O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) desestimou un recurso interposto por unha muller divorciada contra unha sentenza dun xulgado do Social de Vigo, e confirmou que non ten dereito a percibir unha pensión de viuvedad ao non quedar acreditado que fose vítima de violencia de xénero.
Segundo recolle a resolución, de setembro pasado, a parella casou en 1994 e o matrimonio disolveuse por sentenza en marzo de 2015. En marzo de 2011, a muller presentou unha denuncia ante a Policía por unha suposta agresión do seu marido, pero no parte de lesións achegado “non se reflicte a existencia de lesións aparentes”, nin consta condena ou medidas de protección.
En agosto de 2013 formulou outra denuncia, con ocasión dunha discusión telefónica (o marido vivía entón en Canarias), pero tampouco houbo condena nin medidas de protección por eses feitos.
En agosto de 2021, o home faleceu e a muller reclamou a pensión de viuvedad, alegando que fora vítima de violencia de xénero, pero o Instituto Nacional rexeitou a súa petición. A muller acudiu aos xulgados de Vigo, pero tamén se desestimou a súa demanda, xa que “non concorren na demandante os requisitos legais para acceder á prestación (…) e máis concretamente a proba sobre a violencia de xénero supostamente exercida polo causante sobre a demandante”.
No seu recurso de suplicación ante o TSXG, a muller pediu que se engadisen aos feitos probados varios episodios, como unha intervención policial debido a unha suposta agresión do seu marido en setembro de 2003 e unha denuncia presentada en 2010 polo abandono do domicilio familiar por parte do home, deixando á súa muller e os seus fillos en situación económica “moi precaria”.
O alto tribunal galego aceptou incorporar estes feitos, do mesmo xeito que unha asistencia xurídica recibida pola muller en 2009 no Centro Municipal de Información dos dereitos da Muller do Concello de Vigo; ou varias consultas nos servizos de saúde nos que manifestou que fora vítima de malos tratos.
A pesar diso, o TSXG advirte de que “nin coas modificacións fácticas admitidas” é posible considerar “debidamente acreditada a situación de violencia de xénero invocada pola demandante”. “Non é só que non conste a existencia de ningún procedemento xudicial de violencia de xénero, é que nin sequera consta a presentación de denuncia por delitos desa natureza. Só aparecen acreditadas algunhas intervencións policiais por conflitos familiares –sen que ningunha delas desembocase na presentación de denuncia–, unha solicitude de asistencia nos Servizos Sociais, e varias asistencias en servizos sanitarios por crises de ansiedade e por unha suposta agresión na que non se objetivó ningunha lesión”, recolle a sentenza.
Por todo isto, o tribunal sinala que os feitos acreditados “non resultan proba suficiente da situación de violencia de xénero”, e acorda desestimar o recurso da muller.
