Un estudo liderado por científicos do Centro de Investigación Mariña da Universidade de Vigo (CIM-UVigo) constatou que a contaminación mariña por microplásticos pode pertubar a maduración sexual do bacallau atlántico, segundo publícase na revista Environmental Pollution.
María Fernández e Pablo Presa, do Laboratorio de Recursos Xenéticos Mariños do CIM, levaron a cabo este estudo, xunto con investigadores do Instituto Noruegués de Investigación Alimentaria e das universidades Aarhus (Dinamarca) e Tromso (Noruega).
Nesta investigación avaliáronse os efectos da inclusión de microplásticos na dieta sobre a fisioloxía reprodutiva do bacallau e, aínda que se determinou que a curto prazo non provocaría efectos biolóxicos, os perfís de expresión génica observados suxiren que pode haber consecuencias a longo prazo (tendo en conta o esperado aumento deste tipo de contaminación nos ambientes mariños).
A parte experimental do estudo desenvolveuse entre xuño de 2017 e maio de 2018, cando a investigadora principal, María Fernández, estaba a realizar unha estancia predoutoral en Noruega (en cuxas augas atópanse as poboacións máis grandes de bacallau). “Dividimos os reprodutores de cría de bacallau en dous grupos, un alimentado con penso control, e outro con penso que contiña un 1 % de microplásticos”, explicou a científica da UVigo.
A análise posterior revelou que os niveis de esteroides sexuais aumentaron co paso do tempo, pero sen diferenza significativa entre os dous grupos. Pero ao analizar os xenes relacionados coa maduración sexual e reprodución, viuse que os niveis de expresión génica de dúas encimas presentaban diferenzas entre tratamentos. “Este pode ser un efecto directo dos microplásticos introducidos na dieta, pero non se poden descartar completamente os efectos de alteración endocrina dos aditivos plásticos potencialmente lixiviables”, indicou a investigadora.
