A defensa de José Luís M.C., presunto autor do chamado crime de Coia, argumentou que actuou movido por un “medo insuperable” e en lexítima defensa, o que lle levou a disparar cunha escopeta a Francisco Javier B.D., na noite do 6 de abril do ano pasado, cando a vítima se presentou na súa casa “cun machete e unha barra de ferro”. Este é o argumento que alega o avogado do procesado, que desde este luns senta no banco da sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, e que se enfronta a case 22 anos de cárcere (segundo a petición da Fiscalía) como presunto autor dun delito de asasinato e outro de tenencia ilícita de armas. Nesta primeira xornada de xuízo, constituíuse o tribunal de xurado e as partes fixeron unha primeira intervención para avanzar as súas estratexias. O acusado trasladou a súa intención de declarar ao final da vista.
A defensa mantivo que José Luís actuou presionado por ese medo, porque a vítima xa a ameazou e mesmo o agrediu en ocasións anteriores, e lembrou que o acusado recoñeceu a autoría do disparo “desde o principio”. “As acusacións teñen un problema, que é demostrar a aleivosía”, sinalou durante a súa intervención. “Non poden probar a aleivosía, e sen aleivosía non houbo asasinato”, explicou. A ese respecto, indicou que concorre a eximente de medo insuperable e lexítima defensa, polo que reclamou a libre absolución do seu patrocinado. Ademais, alegou que o consumo de estupefacientes e a drogadicción de José Luís afectaron as súas capacidades.
ATAQUE SORPRESIVO E SEN POSIBILIDADE DE DEFENSA
Pola súa banda, tanto a Fiscalía como a acusación particular (que eleva a súa petición de penas a 23 anos e medio), coincidiron en sinalar que o procesado actuou con intención de matar á vítima, de forma sorpresiva e sen que o falecido tivese oportunidade de defenderse ou de escapar. “Non foi atacado, nin tivo medo e era consciente do que facía”, apuntou a fiscal. Nese sentido, o ministerio público lembrou que José Luís colleu unha escopeta na súa casa (para o que non tiña licenza), e disparou á vítima “a menos dun metro” a unha zona vital como a cara, e cuestionou a atenuante de confesión, xa que “foi cambiando a súa versión” antes de recoñecer que disparara. Igualmente, aínda que o ministerio público admite unha atenuante de alteración psíquica polo consumo de drogas, sinala que José Luís “sabía o que facía, sabía distinguir o que está ben e o que está mal”.
INCIDENTES AO COMEZO DO XUÍZO
O xuízo por estes feitos, que se desenvolverá ata o xoves na sección quinta da Audiencia de Pontevedra, comezou ‘accidentada’ e, de feito, a sesión de mañá tivo que ser suspendida antes de que comezasen as declaracións de testemuñas. Así, xusto antes desas declaracións, a maxistrada presidenta interrompeu a sesión debido a que un dos membros do xurado coñecía ao acusado. Inicialmente alegou que non sabía que era el ata que o viu na sala, aínda que posteriormente, segundo fontes xurídicas, admitiu que non se atreveu a dicir que o coñecía cando foi elixido para formar parte do tribunal popular. En calquera caso, cando se renovou a sesión e a maxistrada informou do ocorrido e da exclusión dese membro do xurado (substituído por unha suplente), tamén explicou que o xuízo tería que suspenderse ata a tarde porque o acusado tivera que ser trasladado a Urxencias, ao atoparse indisposto.
TESTEMUÑO DE VECIÑOS DO ACUSADO E FAMILIARES DA VÍTIMA
Na sesión de tarde do xuízo compareceron como testemuñas varias veciñas do acusado. Todas coincidiron en sinalar que escoitaron dúas detonacións “como de petardos” e que, ao saír, atopáronse cun home tendido no chan rodeado de sangue. Unha desas veciñas, profesional sanitaria, tratou de reanimar á vítima ata a chegada da ambulancia. Ademais, dúas desas testemuñas sinalaron que viron, preto do corpo do falecido, un coitelo longo e, unha das veciñas, relatou que tamén viu unha especie de pau ou barra.
Por outra banda, todas estiveron de acordo en sinalar que viran máis veces á vítima preto da casa do acusado, que adoitaba pasar por alí “nun patinete” e que, nalgunhas ocasións, viron que el e outras persoas insultaban e ameazaban ao acusado e á súa nai. Nunha desas ocasións, explicaron, lanzaron pedras contra a vivenda. Ademais das veciñas, tamén declararon como testemuñas ante o tribunal varios familiares do falecido: a súa exparella, as súas irmás e un dos seus fillos. No seu caso, explicaron que acusado e vítima tiñan relación de amizade desde que eran adolescentes, e cualificaron como “moi boa” a relación do falecido, tanto cos seus fillos como co resto da súa familia.
