A activista Lola Rodríguez acudira xa a outros campionatos de caza do raposo, como o que se celebraron nas Fragas do Eume ou en Dozón o ano pasado, antes de vivir a tensión que rodeou Cotobade durante o campionato provincial desta fin de semana.

Xa na primeira cacería contra a que participou, a outro activista esnaquizáronlle unha roda do coche: “Ata houbo un ano no que se rescatou un can dun cazador, que se perdera, e terminaron acusando aos activistas de que llo roubaran”, lembra.

Lola asegura que nos días previos á cacería de Cotobade os cazadores chegaron a escribir nas súas redes que era “moi fácil confundir aos activistas con raposos”. Durante o campionato o seu modus operandi era seguir aos cazadores para que conseguiran o menor número posible de capturas: “Das cuadrillas que seguimos non cazaron nada ningunha, e en total non chegaron a 10 raposos. Que din que hai miles, pero PACMA lle pedira o censo á Xunta, e o único censo oficial que existe é o que presenta a Federación de Caza”, subliña.

“Estos campionatos son patrocinados por ENCE e pola Xunta de Galicia como Deporte Galego, pero no deporte ambos equipos coñecen a que están xogando”, reflexiona.
Xa é o campeonato número 26º de caza de raposo en Pontevedra. Tamén se celebrou noutras provincias, pero o activismo concentrouse na nosa. E seguían aos cazadores ata que estes, coa axuda dos seus todoterreos, os deixaban atrás.

O día 20, é dicir, xa o próximo fin de semana, haberá outro campionato, no que esperan reunir a máis persoas contra a caza. “A páxina da Federación Galega de Caza está bloqueada para os non cazadores, por que tanto secretismo? Cando podes entrar na páxina de calquera outra federación. E estamos falando dunha práctica subvencionada”… lamenta.

“Non son de agresións, ni de insultos”, defende Lola: “Creo que non levan a nada, intento simplemente falar con eles (os cazadores). Ela tamén recorda como hai uns anos en campionatos destas características se cazaba 10 veces máis.

Agora planean unha manifestación contra a caza ante a Xunta en Santiago, e Lola comeza unha nova semana satisfeita: “Non durmir pagou a pena, e agardamos que para a seguinte ocasión haia menos mortes aínda (estima que foron 6 raposos abatidos en total). Ela estivo ata a unha da mañá do venres organizando a viaxe e levantouse ás 3 e media do sábado para chegar a tempo (ás seis da mañá) a Cotobade. Outros mesmo durmiron no monte para protexer aos raposos. Parece que o conseguiron.