O Celta non xoga ben, pero aprendeu a rendabilizar o sufrimento. Os celestes suman un novo punto que lles permite manterse fóra dos postos de descenso. Os de Óscar García Junyent suman xa cinco partidos sen perder, pero dos cales tres foron empates. Desta vez foi co Getafe.
Os de Madrid chocaron contra o Celta nun encontro que rematou con empate sen goles no Coliseum Alfonso Pérez, onde o equipo de José Bordalás se estampou contra a gaiola que montou o Celta, pechada baixo sete chaves para rascar un punto nun dos estadios máis complicados de Primeira División.
Co Inter no horizonte e coa pelexa polo terceiro posto ardente, o Getafe recibiu un equipo necesitado de puntos para tentar despegarse dunha vez dos postos de descenso. O Celta segue coqueteando con eles e cada vez quedan menos xornadas. Sen dúbida, o Coliseum Alfonso Pérez, a priori, non era o mellor lugar para tentar dar o primeiro paso para afastarse das últimas prazas.
Sen Iago Aspas, ausente por sanción, e nun estadio no que só gañou unha vez en Primeira División, o equipo de Óscar García apostou por esquecerse do seu estilo e tentou repetir a xogada mestra de Julen Lopetegui. O técnico do Sevilla, hai dúas xornadas, conseguiu un meritorio 0-3 no Coliseum cambiando o seu xogo.
Con cinco defensas, dous deles carrileiros longos (Hugo Mallo e o uruguaio Lucas Olaza) e o regreso do croata Filip Bradaric ao centro do campo con Santi Mina no lugar de Aspas, o Celta tentou achicar espazos ante un equipo que ten como mellor arma a presión asfixiante, o roubo de balón con espazos e as estocadas dos seus dianteiros.
Nesta ocasión, Bordalás utilizou arriba a Jorge Molina xunto a Jaime Mata e sentou ao brasileiro Deyverson Silva e a Ángel Rodríguez. Co camerunés Allan Nyom no lateral esquerdo no lugar do lesionado Mathías Olivera, e co regreso de Marc Cucurella, o Getafe arrincou controlando o partido.
Consciente de que unha vitoria lle servía para acabar a xornada na terceira praza, as revolucións, sempre moi elevadas, foron excesivas desde os primeiros segundos. Nyom e Cucurella marcaron territorio con dúas faltas innecesarias e o Celta, agás un disparo do ganés Joseph Aidoo que detivo David Soria, non volveu achegarse ao territorio dominado polo porteiro azulón.
Así conseguiu o Getafe amedrentar os celestes, que aínda que non podían vivir da fantasía do brasileiro Rafinha Alcántara, si puideron suxeitar as acometidas do cadro madrileño. Con todo, a pesar do seu dominio, o equipo de Bordalás só tivo dúas oportunidades claras no acto inicial: un lanzamento desde fóra da área que sacou de milagre Rubén Blanco e un cabezazo de Jaime Mata que botou en exceso para marcharse por encima do traveseiro.
Iso foi todo. Os primeiros 45 minutos deixaron un fútbol moi físico e moi táctico no que o Getafe saíu gañador aos puntos sen poder noquear o Celta. Os homes de Óscar García aguantaron con orde e encomendáronse a algunha xogada illada para levar a vitoria na segunda parte.
Na continuación, o Getafe saíu envalentonado e con ganas de resolver o partido pola vía rápida. Bordalás deu entrada a Ángel e durante 15 minutos estivo a piques de conseguir o seu obxectivo, pero Rubén detivo un cabezazo de Jaime Mata e un disparo de Ángel, a quen despois anularían un tanto por fóra de xogo.
O Celta non conseguiu sacarse de enriba o dominio do Getafe. Óscar decidiu meter a Brais Méndez, que sentou no banco a un esvaecido Rafinha. Durante un breve tempo, os de Vigo semellaron respirar, pero foi un espellismo.
O Getafe empurrou cunha achegada do brasileiro Robert Kenedy, pero xusto despois quedou con 10 pola expulsión por dobre amoestación de Arambarri.
O Celta, cun home máis durante o último tramo, viviu amedrentado. Non tivo ambición e deixouse levar. O Getafe tampouco foi capaz de facer moito máis.
