Hai poucas fontes para coñecer o que fixeron estes guerreiros en territorio galego pero semella, polas poucas informacións que hai, que o século XI foi cando máis actividade guerreira tiveron no país coa posibilidade de ataques simultáneos por diferentes bandas de viquingos.

Tal e como relata o historiador Suso Vila no portal especializado Historia de Galicia, chaman a atención os numerosos e constantes ataques referenciados na primeira metade do século XI desde o saqueo de Tui –que tardou máis de 80 anos en recuperarse– ata a batalla contra os viquingos que libra o bispo compostelán Cresconio.

“Movémonos por acontecementos sen datas precisas só aproximadas e sinaladas polos reinados de Afonso V, Vermudo III e Fernando I, coas súas minorías de idade e debilidades dos seus gobernos”, indica.

Ademais, apenas existían poboacións costeiras no noroeste peninsular, só as vellas sedes episcopais como Tui ou Porto mantiñan a súa relación co mar. A foz dos ríos como o Ulla, o Miño, o Douro ou o Ave, entre outros, permitían as incursións de piratas no interior do territorio desde bases seguras no mesmo litoral deshabitado de Galicia.

ULFR O GALEGO

De tal xeito entre 1028 e 1055 teríamos dúas informacións que relacionan a Galicia e aos viquingos aínda que dun modo xenérico: o bispo compostelán Cresconio e a súa victoria sobre piratas nórdicos durante a súa prelatura (1037-1066) e os vencellos con Galicia dun xefe danés, Galizu-Ulfr ou Ulfr o galego, cuxa actividade pirata comezaría cara a 1028 .

Ademais, Vila indica que a foz do Miño puido ter servirdo de base estacional para diferentes grupos de piratas e mesmo unha localidade como A Guarda puido ter orixe a fins do século XI ou comezos do XII como fortaleza que protexese a entrada no territorio miñoto.

O xeógrafo musulmán Al-Idrisi xa menciona a fortaleza de Abuwaqa no Miño antes do ano 1154 e cuxa homofonía nos lembra a A Guarda, nome xermánico que está vencellado á protección do lugar. Podes ler a súa extensa reportaxe en HdG.