Cítome con Álvaro Gago nunha cafetaría do centro de Santiago de Compostela. Os dous somos de Vigo e estamos nunha cidade que na que non nacemos e a que nos conduciron os camiños da vida. Eses camiños que a Gago lle deron unha cámara e a capacidade de contar historias. De gañar no festival de Sundance cunha curta en galego e converterse sen firmar aínda ningunha longametraxe nunha das figuras máis importantes do cinema galego contemporáneo.

En cada pregunta o director tarda en contestar mentres miraba ao aire para pensar ben a súa resposta. Gago logra coas súas palabras ser difuso e concreto ao mesmo tempo se é algo que se poda facer, dar círculos e ser directo ao mesmo tempo. Algo así como o seu cinema, tremendamente inmersivo e afastado. O vigués fala do pasado, do presente e do futuro do cinema nesta entrevista completa no GC.