A autónoma viguesa Graciela Martínez Fernández é cofundadora da asociación AUPA (Autónomos Unidos Para Actuar) a nivel nacional, e a súa coordinadora a nivel galego. Naceron como ‘grupo de presión’ grazas á rede de redes, cando se xuntaron a través de Internet e Facebook varias persoas con intereses comúns.
Un ano despois xa eran 37.000, e suman na actualidade uns 42.000 membros para loitar pola causa. Pertencen a sectores tan distintos como a perruquería, a carpinteiría, fotografía, electricidade…
Aseguran ter moitas razóns para queixarse: “Os autónomos, ata se collemos unha baixa, o cal xa e rarísimo, seguimos pagando as cotas, como se estivéramos xerando diñeiro. Por exemplo, o meu marido está de baixa e máis da metade do que cobra por ela, 500 euros e algo, vanse en pagar a cota de autónomos, eses 368 euros. Se pechamos por vacacións, que tamén é raro, igual. Vémolo como unha inxustiza”, destaca.
“Daste de alta como autónomo o día 15, e tes que pagar a cota de todo o mes; hai quen traballa só os findes, e xa por iso estás obrigado a pagala tamén enteira… E agora subiron a cota coa excusa do dereito ao paro, cando é un dereito que xa deberíamos ter de por si“, engade.
Segundo defende Graciela, “aprovéitanse de que non temos unión, e é o que queremos fomentar, unirnos para defendérmonos. Cando nos concentramos o día 15 de febreiro fronte ao Museo Marco, moita xente non acudiu porque dicía que non podía permitirse o luxo de cerrar toda a mañá. Trátannos como cidadáns de segunda, se os políticos precisan diñeiro, acuden sempre a nós”.
Por outra banda, Graciela asegura que tentan ser apartidistas e apolíticos: “Eu teño a miña ideoloxía e cada un a súa, pero unha vez estás dentro de AUPA tes que apartarte de todo iso. E está visto e comprobado que ningún partido nos defende. A política, a relixión e o fútbol, mellor apartalos da conversa”.
Preguntada sobre as constantes bromas sobre os autónomos, cuxa mala situación converteuse case nun tema cómico, a coordinadora en Galicia de AUPA considera que “hai xente que coas parodias ri e outras que non, pero son a cruda realidade”. Graciela denuncia a excesiva burocracia e os excesivos pagos: “Non comezas a traballar e xa son todo débedas”.
De feito, eles constituíronse como asociación “gracias á bendita burocracia deste país”, salienta Graciela: “Non nos quedou outra, para poder ter un seguro de responsabilidade civil e celebrar as concentracións”.
“Aínda que moita xente non o crea, somos os que estamos erguendo ao país, mentres as grandes empresas tributan fóra, ou ameazan con facelo se non lles consinten calquera cousa. Somos a hucha do Estado”, subliña.
Agora pensan en como programar unha gran manifestación en Madrid, trala boa repercusión das concentracións a pequena escala organizadas a nivel nacional: “En Navalvillar de Pela (Badajoz), un pobo de pouco máis de 4000 habitantes, todos os autónomos pecharon, saíron á rúa. Ninguén os convocara, simplemente viran os carteis”.
“Non podemos ser só 42.000, temos que ser moitos máis, para que nos fagan caso”, engade. Na búsqueda deste obxectivo, realizan o seu labor de forma altruísta. Os socios só pagan unha pequena cota simbólica anual de 16 euros para afrontar costes de seguros, cartelería, pancartas… Continúan o camiño. A forca é o seu símbolo.
