O adestrador de fútbol xulgado en Vigo a principios de abril, por supostos abusos sexuais a unha xogadora, foi absolto pola sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, ao non apreciar proba de cargo suficiente. Na sentenza, o tribunal sinala que, tras valorar “os distintos filtros que debe superar unha declaración para poder constituír unha proba de cargo suficiente para desvirtuar o principio de presunción de inocencia”, a da vítima “non reúne a suficiente fiabilidade”, polo que absolven ao acusado dos feitos que se lle imputaban cando a denunciante era menor de 16 anos.
En canto aos feitos sucedidos cando a moza tiña entre 16 e 18 anos de idade, a Audiencia sinala que, aínda que o acusado puidese aproveitarse da súa maior idade e experiencia, ou mesmo (nun breve período de tempo) a súa condición de adestrador da moza, non pode concluírse que “existise unha situación de predominio e superioridade por parte do sospeitoso -nos termos previstos no anterior artigo 180.4 do Código Penal, xa que non podería selo no 183.4 porque se refería expresamente a menores de 16 anos- que favorecese e determinase unha estratexia dirixida a aproveitarse da denunciante, máis aló da diferenza de idade, en tanto que nin polas súas relacións persoais ou familiares, ou as derivadas da condición de adestrador, evidenciouse esa posición absolutamente prevalente para determinar o consentimento dela”.
SEN CONDUCTA DE SUPERIORIDADE
Respecto diso, lembra que aínda que a conduta puidese incardinarse no tipo do artigo 182 do Código Penal vixente no momento dos feitos (tal como cualificaba inicialmente a acusación particular), ao quedar despenalizada esa conduta na reforma da O 10/2022, “procede absolver ao acusado dese delito e dos outros polos que foi acusado”.
Os maxistrados sinalan que, no momento dos feitos, o Código Penal “distinguía o abuso de superioridade no artigo 178 e o abuso de posición recoñecida de confianza no artigo 182”, pero, conforme á lexislación posterior a 2022, “só se sanciona se na conduta concorre ese abuso de superioridade”. “Se a situación de superioridade non puidese cualificarse como tal, senón tan só de abuso de confianza, procedería a absolución do acusado, pois a relación sería consentida entre unha persoa adulta e outra de 16 anos de idade, con capacidade de autodeterminación sexual”, recolle a resolución.
Por outra banda, os maxistrados da Audiencia apuntan que o feito de que o acusado fose adestrador da denunciante “durou poucos meses” e non lle impediu a ela marchar a outro equipo, polo que unha posible influencia sobre ela derivada da súa situación deportiva “non era, nin moito menos, determinante“.
Entre ambos había, segundo o tribunal, unha relación de confianza e ambos admitírono; igualmente, sinala a sentenza, o acusado levaba e traía á moza a partidos e actividades, “pero facíao tamén con outras xogadoras”, do mesmo xeito que nas ‘quedadas’ despois dos encontros ou para ir ao cinema, “participaba todo o equipo, normalmente acompañado dalgunhas proxenitoras”.
A Fiscalía pedía inicialmente 13 anos de prisión, pero rebaixou a petición a 6 anos, ao aplicar a atenuante de reparación do dano (porque o procesado consignou 35.000 euros para facer fronte a unha posible responsabilidade civil). A acusación particular reclamou penas que sumaban 17 anos de cárcere.
