Unha nai viguesa enfróntase a penas de prisión e á perda da patria potestade sobre o seu fillo, ao ser acusada dun delito de subtracción de menores, por mudarse co menor desde Vigo a unha cidade de Castelló sen o coñecemento e consentimento do proxenitor, aínda que a procesada negou este mércores, no xuízo celebrado na sala do Penal 3 da cidade olívica, que actuase co fin de “obstaculizar” o cumprimento do réxime de visitas.
Na vista, o pai do neno explicou que estivera anos sen convivir co menor, porque estivo a cumprir pena de prisión e que, en 2019 presentou unha demanda de filiación para recoñecer ao neno, que xa tiña 4 anos, e darlle os seus apelidos. A partir de aí, iniciouse un proceso para establecer un réxime de visitas, porque, segundo declarou, a nai non lle permitía contacto co neno, un proceso que concluíu cunha sentenza emitida en xullo de 2021, na que a nai quedou coa custodia, a patria potestade era compartida e fixábanse unhas visitas.
Segundo denunciou o proxenitor, apenas puido estar co seu fillo un par de fins de semana porque, a primeiros de setembro, a nai trasladouse a unha localidade de Castelló e empadroou e escolarizou alí ao neno, sen o seu coñecemento nin consentimento. E todo iso, explicou, a pesar de que o neno xa estaba matriculado nun centro de Vigo.
Varias testemuñas (un axente de Garda Civil, un do Policía e o secretario do colexio de Castelló) corroboraron que, en efecto, a muller estableceu o seu domicilio nese municipio e matriculou ao seu fillo, que “estaba ben atendido”, nun colexio, a pesar de que o pai non asinou a matrícula.
CRIANZA “SEN AXUDA” DO PAI
Pola súa banda, a acusada, que declarou despois das testemuñas, explicou que comezou a relación co pai do neno despois de que este saíse de prisión e que, nunha breve convivencia de 3 meses, quedou embarazada. Pouco despois, o pai volveu ingresar no cárcere por outros delitos e o neno naceu estando o seu pai privado de liberdade.
Con todo, explicou que o levou a prisión sendo bebé para que o pai coñecéseo e que nunca lle negou o contacto coa familia paterna, con quen tiña “moi boa relación”, e o neno visitaba aos seus avós, curmáns e tíos.
Respecto diso do traslado a Castelló, a muller explicou que, debido a problemas de saúde perdeu o seu emprego e que o motivo desa mudanza era mellorar o seu estado e traballar, xa que tanto ela como a súa parella tiñan ofertas de emprego na zona. Así mesmo, explicou que, cando se produciu a vista para establecer o réxime de visitas, xa advertiu de que se mudaría e pediu que esas visitas se adaptasen á nova circunstancia.
Ademais, subliñou que, desde que naceu, criou ao seu fillo sen axuda económica do pai, salvo os 100 euros que lle paga desde que así o fixou unha sentenza. Nese sentido, sinalou que o pai non traballa e que os primeiros anos da vida do neno pasounos no cárcere, aínda que matizou que “nunca” lle falou mal del ao menor nin lle dixo que estivera en prisión.
“Non pensei que me ía a denunciar por isto, porque sempre lle facilitamos ver ao neno e visitalo”, sinalou, á vez que lembrou que, tras o traslado a Castelló, o pai volveu estar co neno durante o Nadal e noutros períodos de vacacións.
INFORMES FINAIS DA ACUSACIÓN
No seu informe final, a Fiscal mantivo a súa acusación e a súa petición de 2 anos e medio de cárcere, e perda da patria potestade durante 4 anos. Segundo subliñou a representante do ministerio público, a acusada levou ao neno sen consentimento nin coñecemento do pai, e fíxoo para “obstaculizar” o cumprimento do réxime das visitas, xa que o novo domicilio do neno está a máis de 1.000 quilómetros de Vigo.
Así, sinalou que fixo os trámites de escolarización e empadroamento usando un Libro de Familia non válido (no que aínda non constaba a filiación do menor, cos apelidos de pai e nai), “ás agachadas” do pai e todo porque os tribunais non aceptaron a súa intención de quitarlle a patria potestade ao proxenitor.
Na mesma liña, a acusación particular subliñou que a acusada “ansiaba custe o que custe obstaculizar a relación entre pai e fillo”, e que “maquinó un plan” para o traslado chegando mesmo a “enganar” ao director do colexio de Castelló, dicíndolle que descoñecía o paradoiro do pai, e utilizando de forma “torticera” un Libro de Familia non válido. Por todo iso, esta parte eleva a 4 anos a pena de prisión e reclama a perda de patria potestade durante o mesmo período.
HABÍA “UNHA CAUSA XUSTIFICADA”
Finalmente, a defensa pediu a libre absolución porque, aínda que a acusada desatendeu o requirimento xudicial ao mudarse, en canto houbo sentenza nunca negou as visitas do pai ao neno. Así mesmo, incidiu a letrada, a muller advertiu de que se trasladaría e pediu que se regulasen as visitas segundo esa circunstancia.
A avogada recalcou tamén o feito de que a muller tivo que criar soa ao seu fillo e que o menor está perfectamente integrado no seu domicilio de Castelló, cunhas cualificacións excelentes na escola e “é feliz”, sen deixar de relacionarse co seu pai que, desde que saíu de prisión, “non ten oficio nin beneficio”. “Ela tiña que pensar en sacar adiante ao seu fillo, e iso é prioritario, antes que as visitas. O primeiro era a súa saúde e o seu traballo, en beneficio do interese superior do menor, e iso non llo podía garantir o pai”, xustificou.
Segundo concluíu, non se produciu unha subtracción do neno porque había “unha causa xustificada” para o traslado: a mellora da saúde da nai e a oportunidade laboral para seguir criando ao seu fillo. Por iso, cuestionou: “como se lle vai a quitar a patria potestade á nai que o sostivo?”, “se a inhabilita, que vai ser do neno?”.
Tras explicar que non houbo intención fraudulenta no empadroamento e matrícula do neno (a nai aínda non dispuña do novo Libro de Familia, e presentouno en canto o tivo), a defensa afirmou que a petición de 4 anos de cárcere é “desmedida” e que o pai “busca unha condena por vinganza”.
Por todo iso, pediu a libre absolución da muller e, en caso de condena, que sexa castigada por un delito de desobediencia e non de subtracción de menores, aplicándose a circunstancia atenuante de dilacións indebidas.
