“Necesítase unha frase e uns segundos para convencer á poboación de que se poña unha vacina ou se faga unha mamografía, e moito máis tempo para explicar por que non deberían xeralizarse estas recomendacións até que se comprobe de forma fiable que os beneficios superan amplamente aos prexuízos ocasionados, especialmente se non se trata de curar a unha persoa enferma senón de actuar sobre unha persoa sá”. Así comeza un artigo asinado por Luisa Lores (Radióloga e Máster en Xestión e Economía da Saúde) e Carmen Mosqueira (Médica-epidemióloga e especialista en Saúde Pública), referido á polémica xerada pola xornada ‘Mulleres e saúde’, vetada polo Concello de Vigo.

Estas dúas especialistas defenden á eurodiputada da Alternativa Galega de Esquerda (AGE) Lídia Senra, da que mesmo saíron algunhas voces pedindo a súa dimisión por organizar esta charla, que ía celebrarse no Marco e rematou sendo acollida polo Café de Catro a Catro.

“Non somos un colectivo antivacinas”, engaden, “senón profesionais críticas con algunhas decisións que consideramos insuficientemente fundamentadas, e que xa foron desestimadas, vencendo os problemas políticos e a enorme presión dos lobbies, en países solventes como Suíza (suspensión do Cribado de Mama) e Xapón (retirada da vacina do Virus do Papiloma Humano (VPH) do calendario vacinal)”.

“Que o cribado de cancro de mama está cuestionado, xa que por unha banda comporta unha taxa significativa de sobrediagnóstico, co tratamento innecesario de mulleres que nunca desenvolverían cancro; e por outra, a supervivencia é similar entre as mulleres cribadas e as non cribadas”, subliñan.

Aínda máis. Engaden que “publicacións recentes en prestixiosas revistas recomendan modificar o programa para cancro de mama, centrando a mamografía únicamente en mulleres con alto risco”.

“10.000 profesionais en España, incluíndo a máis da metade dos catedráticos de saúde pública, asinaron un manifesto para frear a inclusión da vacina do VPH no calendario vacinal, esixindo unha moratoria polas dúbidas existentes sobre o custo- beneficio e porque ninguén puido comprobar que realmente preveña o cancro de colo de útero“, acrecentan.

“As farmacéuticas que fabrican as vacinas aprobadas para o VPH non son de fiar”, consideran, “xa que foron condenadas polos tribunais, na década pasada, por falsear conscientemente a información sobre os seus fármacos, ocultando os graves efectos adversos que provocaban, resultando en miles de afectados e de mortes a nivel mundial, como foi o caso do antiinflamatorio Vioxx e o antidiabético Avandia”.

Segundo o “Informe semestral da vacina do VPH do Ministerio de Sanidade”, no 1º semestre de 2018 foron notificados 76 casos de nenas con sospeita de reaccións adversas á vacina, das cales 33 foron clasificadas como graves (por esixir a hospitalización da paciente ou a prolongación da hospitalización xa existente, ocasionar unha discapacidade o invalidez significativa ou persistente, ou por poder poñer en perigo a súa vida ou ocasionar a morte)”, denuncian.

Debido a estas graves consecuencias, “pedimos estudios clínico-epidemiolóxicos que investiguen esas sospeitas e a seguridade da vacina”. Advirten ademais que “asociacións profesionais que toman decisións sobre as vacinas están financiadas pola industria alimentaria e farmacéutica, incluíndo ás empresas que comercializan a vacina do VPH, polo que as súas decisións poden non ser totalmente obxectivas e poderían estar influídas por intereses económicos”.

“Consideramos que na Medicina, como na vida, case nada é incuestionable, e que as recomendacións deben basearse na investigación pública e independente, no debate e na información completa e transparente”, sosteñen.

Por isto, “é fundamental practicar a ética periodística, dando unha información veraz e contrastada, limpa de intereses económicos e presións de calquera tipo”. E, por suposto, “as mulleres somos maiores de idade e temos dereito a debater sobre calquera tema, especialmente sobre os temas de saúde que nos preocupan e nos afectan, para dispoñer de información científica independente, que nos permita tomar as nosas propias decisións”. En conclusión, “consideramos que o veto á nosa reunión foi profundamente autoritario e antidemocrático.