Para comezar a Copa do Rei, Antonio Mohamed decidiu dar entrada a algúns dos menos habituais e incluso tirou de canteira, pero buscou o equilibrio coa presenza de Aspas ou Lobotka, ambos moi participativos. Non é sinxelo xestionar dous partidos difíciles na mesma semana.

Aspas apareceu en tódalas frontes: baixaba a defender, tocaba o balón en campo propio e o da Real, cortaba xogadas, axudaba na elaboración e tamén, por suposto, exercía de capitán protestando ao colexiado as xogadas máis polémicas.

E todo parecía facelo ben, pero lonxe da área, ata que apareceu no gol, despois dun córner botado por Brais Méndez, que ingresou na cancha despois dunha primeira parte que rematara ‘a gafas’: 0-0.

Dous dos xogadores con máis potencial ofensivo do equipo, Pione Sisto e Emre Mor, xogaron 45 minutos cada un e deixaron luces e sombras. Sisto deu co pau e case marca de falta, pero tamén sacando raso un balón estivo a piques de conceder unha ocasión clara de gol ao rival.

Mor tamén participou nunha xogada de moito perigo, amosando a súa calidade, pero perdeu bastantes balóns, xerándose algunha contra. Nos últimos minutos, cando non quedaban cambios, acusaba dor na súas costas e non puido loitar con normalidade algúns balóns, máis a bancada agradeceu o seu esforzos con aplausos.

Dous xogadores necesitados de confianza, sobre todo Mor. Sobre el pesa unha ‘lenda negra’ de indisciplina, sexa máis ou menos certa, tras ser criticado publicamente por Mohamed e apartado a meirande parte do que levamos de Liga.

Foi un partido de ‘cabeciña’, sen demasiadas ocasións claras, no que ambos equipos tentaban coidar o balón, de feito o Celta arriscou se cadra de máis á hora de sacar o balón xogado desde a portería.

A idea principal era non cometer erros e o 0-0 parecía un resultado xusto e incluso bo. Co inesperado gol de Aspas (non estabamos xerando moito perigo) a ledicia chega a Balaídos, pero o tanto final de Juanmi calmou os ánimos. Queda moito por loitar aínda.