Un home foi condenado a 11 anos e un mes de cárcere pola comisión dun delito de abuso sexual continuado con acceso carnal sobre menor de 16 anos prevaléndose dunha situación de superioridade respecto da súa fillastra, coa que convivía en Vigo, cando esta tiña entre 11 e 13 anos.

Segundo recolle a sentenza, contra a que cabe recurso, a sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, con sede na cidade viguesa, impuxo a este home a prohibición de comunicarse coa vítima e de achegarse a ela durante 12 anos e un día e a medida de liberdade vixiada durante oito anos tras o cumprimento da pena.

Ademais, o condenado deberá someterse a un programa de educación sexual e non poderá exercer profesións que leven contacto con menores durante un tempo superior en cinco anos á pena de cárcere. Así mesmo, este home deberá afrontar as costas do procedemento, incluídas as da acusación particular, e indemnizar á menor en 15.400 euros.

Pola súa banda, o Ministerio Fiscal pedira 15 anos de prisión para este home por agredir sexualmente, de forma continuada, á súa fillastra, así como que a indemnizase en 52.000 euros. Tamén reclamara a prohibición de achegarse á vítima durante os 10 anos posteriores á súa saída do cárcere; que se lle inhabilitase para exercer oficios relacionados con menores; que se lle aplicase a medida de liberdade vixiada durante 10 anos cando saíse de prisión; e que asistise a un programa de reeducación sexual.

CIRCUNSTANCIAS DOS FEITOS

En concreto, o tribunal considerou probado que este home convivía coa súa esposa, a súa filla e a súa fillastra, así como que as nenas compartían a cama. Ademais, apuntou que entre 2017 e setembro de 2018 o procesado “de forma indeterminada pero continuada, durante todas as semanas”, colocábase á beira da súa fillastra “cunha clara intención sexual” e “procedía a introducirlle os dedos e o pene” na vaxina.

A ese respecto, os xuíces destacaron que este home non precisaba de “forza especial” para controlar á menor, que “só se removía para que non puidese penetrala” en silencio, o que “non impedía que o procesado lograse facelo”. Posteriormente, afirmaron que o 17 de setembro de 2018 mantivo unha discusión coa súa muller debido ás manchas de seme que esta atopara na saba da cama das nenas e abandonou o domicilio.

Ao día seguinte, volveu ao lugar tras ser contactado pola súa esposa, que buscaba que explicase o que sucedera. Así, o tribunal relatou que esta gravou a conversa co seu teléfono móbil e que, durante a mesma, o procesado, “sinala que se trataba de xogos que facía coa nena e que era a primeira vez” que actuara dese modo.

No resumo de feitos probados, os maxistrados tamén apuntaron que a menor precisou tratamento psicolóxico e indicaron que o seu padrasto permaneceu en prisión provisional desde setembro de 2018, tempo que se lle descontará da condena.

Así mesmo, o tribunal desestimou as alegacións da defensa respecto da detención realizada pola Policía Local ao sinalar que non resulta cuestionable a súa competencia para iso. De feito, lembrou que o home foi posto a disposición da Policía Nacional tras ser levado a un centro sanitario.

Tamén se desestimou o cuestionamiento da cadea de custodia da saba na que se acharon restos de seme do acusado ao considerar que se rexistraron “disfuncións de tipo máis ben burocrático” que “non teñen por que cuestionar a autenticidade e mismidad dos vestixios e evidencias que fundamentan a proba de cargo”.

TESTEMUÑO DA MENOR

Aínda que os xuíces lembraron que o acusado negou os feitos, concluíron que “non xorde ningunha dúbida respecto diso”. Así, indicaron que o testemuño da vítima “reúne todas as garantías necesarias para constituírse en proba de cargo” e permite “excluír calquera ánimo de odio, vinganza ou resentimento” cara ao procesado.

O tribunal tamén apuntou que nas distintas declaracións prestadas, o testemuño da menor foi “coincidente” e desestimou as alegacións da defensa respecto diso ao entender que “é lóxico” que, “no devir dun proceso xudicial, as declaracións da vítima sufran certas modificacións ou alteracións”. No entanto, resaltou que os detalles relativos ao tempo e o lugar nos que ocorreron os feitos mantivéronse.

A pesar de que a defensa remarcou que as portas da vivenda sempre estaban abertas e que esta medía 80 metros cadrados, explicouse que “non hai datos” que mostren que os feitos descritos se desenvolvesen “cunha particular sonoridade que puidese espertar os outros ocupantes da casa”.

Respecto ao vídeo gravado pola nai da vítima, considerouse un “elemento probatorio valorable” e incidiuse en que o feito de que se trate dunha gravación particular “non significa que sexa falsa”, así como en que a defensa non solicitou un exame sobre unha posible manipulación. Tamén se detallou que un exame permitiu comprobar que os restos do seme achados na saba corresponden ao padrasto da nena.

Adicionalmente, destacouse que non se considerou que houbese unha agresión sexual dado que o padrasto non utilizaba a forza para cometer os feitos delituosos e cuestionou que esta fose precisa “para dobregar a vontade” da nena, que se atopaba “totalmente cohibida”.

Mentres, o tribunal afirmou que a “situación de parentesco” entre ambos os dous “dá lugar a un plus de responsabilidade” por parte do procesado e subliñou que “se aproveita diso para a comisión máis fácil do seu propósito”. Tamén se deu credibilidade á vítima respecto da continuidade dos feitos.