Un directivo da Comunidade de Montes de Valadares, en Vigo, e tres traballadores desta entidade, acusados dun delito de lesións por imprudencia grave, negaron este luns ter colocado unha pedra de grandes dimensións no medio dunha pista forestal (utilizada habitualmente por deportistas) no Monte Alba, que provocou a caída dun ciclista e causoulle lesións tan graves que lle ocasionaron unha paraplexia.

Así, o que era vicepresidente da Comunidade de Montes, J.C.A., e os traballadores A.V.A., M.G.V., e R.P.G., sentan desde este luns no banco da Sección Quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, con sede en Vigo, acusados dun delito de lesións por imprudencia grave.

A Fiscalía considera que J.C.A. deu ordes aos traballadores da cuadrilla de mantemento de pór obstáculos nas pistas forestais, entre eles árbores e pedras, para impedir a actividade de deportistas (fundamentalmente ciclistas) que frecuentaban a zona.

Un deses ciclistas, D.G.V., pasou por unha das pistas nas que, segundo o Ministerio Público, colocouse unha desas pedras, na tarde do 4 de setembro de 2014. Este mozo chocou contra o obstáculo e sufriu lesións graves, que lle causaron unha paraplexia e outras secuelas importantes.

Por estes feitos, o fiscal reclama que cada un dos acusados sexa condenado a dous anos e medio de prisión, e reclama indemnizacións para D.G.V. por valor de máis de 1,2 millóns de euros, polos días de curación, as secuelas, as perdas económicas, ou a adaptación da súa vivenda e o seu vehículo.

ACUSADOS

Na primeira sesión do xuízo, que tivo lugar este luns, todos os acusados negaron dar ou recibir ordes para colocar obstáculos nas pistas forestais, e tamén negaron que houbese unha especial animadversión dos comuneiros cara aos ciclistas ou outros deportistas que realizaban actividades no monte.

O que era vicepresidente da Comunidade de Montes, J.C.A., asegurou que “nunca houbo queixas de veciños de nin de comuneiros” pola presenza de ciclistas no monte, e asegurou que o día dos feitos, nin sequera estivera na zona. Así, segundo a súa declaración, limitouse a ordenar á cuadrilla que retirasen unhas pedras dun camiño e que cortasen unhas árbores nesa mesma zona, afastada da pista onde tivo lugar o fatal accidente.

Na mesma liña, os traballadores da cuadrilla tamén afirmaron que fixeron os labores encomendados, que non se achegaron ao lugar do accidente e que nunca recibiron ordes de pór pedras ou árbores nos camiños para impedir ou obstaculizar o paso de ciclistas.

PEDRA NO CAMIÑO

Pola súa banda, o mozo que resultou gravemente ferido explicou ante o tribunal que o lugar do accidente é unha pista frecuentada por deportistas e que el mesmo fixera ese percorrido moitas veces. “Ía eu só, co casco posto, coñecía ese camiño perfectamente. Só puiden ver a pedra cando xa estaba enriba”, incidiu, e engadiu que non puido ver a pedra porque estaba xusto despois dunha curva, ao final dun pequeno salto.

D.G.V. insistiu en que “o camiño estaba coma sempre” e nada facía indicar que fora modificado, e recalcou que non se saíu do carreiro principal. Por outra banda, este luns tamén declarou como testemuña outro ciclista, que foi o primeiro que atopou á vítima. Segundo o seu testemuño, a pedra contra a que chocou D.G.V. “non estaba alí o día anterior”, cando pasara por ese camiño, e “alguén tivo que poñela“.

Esta testemuña, de feito, asegurou que mesmo había marcas na marxe do camiño do lugar onde estivera orixinalmente esa pedra (duns 200 quilos) e notábase que “alguén a empuxou” para poñela no medio da pista. O xuízo, que está sinalado para toda a semana, retomarase este martes, con declaracións de máis testemuñas.