A Sección Quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, con sede en Vigo, condenou a un home a tres anos de prisión e a pagarlle á vítima máis de 60.000 euros en indemnizacións, por un delito continuado de estafa por usar diversas artimañas para que unha muller coa que finxiu manter unha relación sentimental lle entregase máis de 50.000 euros.
O xuízo, que inicialmente estaba previsto para febreiro pero que se suspendeu, foi sinalado novamente para este mércores, 16 de maio, pero non chegou a celebrarse ao chegar todas as partes a un acordo de conformidade. A partir diso, o Tribunal ditou sentenza ‘in voce’, que foi declarada en firme ao renunciar todas as partes a recorrer.
O home, Adrián D.I. mostrouse conforme cos feitos relatados pola Fiscalía e coa pena solicitada, co que foi condenado a tres anos de cárcere e a pagar unha multa de 1.350 euros e unha indemnización á vítima de 53.000 euros pola cantidade estafada, 3.400 polos danos psíquicos e 5.600 euros polas secuelas.
Con iso, e a pesar de que non se aprecia ningunha circunstancia modificativa da responsabilidade criminal, o home (que chegou ao xulgado esposado) ve rebaixada a pena de prisión que pedía inicialmente o Ministerio Público e que ascendía a un total de catro anos.
FEITOS XULGADOS
Segundo recolle o escrito de Fiscalía, en marzo de 2013, Adrián D.I., creouse un perfil falso nunha rede social de citas e, despois de coñecer a unha muller, finxiu iniciar unha relación sentimental con ela, sempre por medios telemáticos e telefónicos.
Unha vez que gañou confianza coa muller, empezou a pedirlle diversas cantidades de diñeiro para, entre outras cousas, pagar unha medicación para tratar a epilepsia; medicamentos que lle dixo que adquiría por 6.000 euros ao mes na embaixada de Estados Unidos en Madrid.
Ademais, o home chegou a facerse pasar por un compañeiro de traballo do seu personaxe, para pedirlle máis diñeiro á muller dicíndolle que o seu suposto noivo estaba inconsciente no hospital e necesitaba pagar a medicación e intervencións cirúrxicas.
En todo este tempo, o home “sempre afirmou que lle devolvería o diñeiro”, que tiña bens inmobles e unha herdanza. No entanto, cando ela deixou de darlle diñeiro, el díxolle que “lle arruinaría a vida, que o tiña todo gardado”, así como outros agravios como: “Xúrocho, vasche a arrepentir”, e “oxalá morras que é o que che mereces”.
