Os coordinadores científicos do I Simposio Nacional de Oncoloxía de Precisión –que se celebra este xoves e venres en Vigo–, Sergio Vázquez, Martín Lázaro e Sergio Rubio, destacaron o desenvolvemento deste tratamento e esixiron un incremento do investimento para fomentar unha investigación de “calidade” e “independente” en España.
O evento, inaugurado este xoves, contou coa asistencia dun centenar de persoas e puxo o foco neste tratamento, que xa se aplica en casos referentes a cancro de pulmón, de mama, o gástrico, a melanoma e do sistema nervioso.
No marco da presentación, o coordinador do Simposio e presidente da Sociedade Oncolóxica de Galicia (SOG), Sergio Vázquez, sinalou que o tratamento de precisión desenvolveuse en maior medida no cancro de pulmón, que conta co “maior número de potenciais dianas terapéuticas“. Na súa intervención, Vázquez tamén indicou que a biopsia líquida permite analizar mutacións sen que sexa preciso acudir ao tecido sólido.
O xefe de Servizo de Oncoloxía do Complexo Hospitalario Universitario de Vigo (Chuvi) e membro do comité vertebrador do acto, Sergio Rubio, sinalou que a oncoloxía de precisión “implica interdisciplinariamente a todos os servizos” que abordan aos pacientes, así como que define as características moleculares do cancro para ofrecer un tratamento individualizado.
ADAPTABILIDADE DO TRATAMENTO
Ademais, o doutor Chuvi e coordinador do evento Martín Lázaro subliñou que as técnicas de precisión permiten aos oncólogos a selección do tratamento máis adecuado para cada paciente e incidiu en que o seu desenvolvemento “avanzou a un ritmo moi rápido en pouco tempo”.
Tamén concretou que os obxectivos do simposio pasan por dar voz aos profesionais diagnósticos e da imaxe (como radiólogos), pór en valor o traballo realizado polos especialistas oncolóxicos e abordar outros temas, como as vías de financiamento e os aspectos éticos e legais, entre outros.
Finalmente, o tres coordinadores demandaron unha maior colaboración coas universidades e puxeron o foco na importancia de desenvolver un traballo “en rede” e “trasversal” con investigadores doutros países.