O Tribunal Supremo ditou un auto no que inadmite o recurso de casación presentado polo Concello de Vigo contra unha sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), que validou o cobro dun canon por parte da Xunta á administración municipal por obras executadas na presa de Eiras, uns pagos correspondentes aos anos 2015 e 2016, que suman algo máis dun millón de euros.
O Supremo acordou o seu inadmisión a trámite “por carecer o recurso do esixible interese casacional obxectivo para a formación de xurisprudencia dado que, a pesar de que o Concello recorrente tenta formular unha cuestión con apareciencia de xeneralidade, é manifesto que o recurso non ofrece ningún interrogante interpretativo das normas cuxa infracción denuncia”.
Igualmente, sinala no seu auto que “ao contrario, o debate realmente existente” cínguese á valoración do recurso que fixo o TSXG e que lle levou a inadmitirlo por vía administrativa. Por iso o Supremo rexeita agora o recurso de casación e impón as costas ao Concello.
A sentenza recorrida, de xaneiro de 2024, desestimou un recurso contencioso-administrativo presentado polo Concello contra o cobro dese canon en 2015 e 2016, ao considerar que os escritos de solicitude municipal de nulidade deben ser cualificados realmente como recurso de reposición e, ao ser extemporáneos, debían ser inadmitidos.
A partir de aí, o TSXG sinalaba que non procedía analizar as cuestións de fondo expostas (entre elas, a legalidade do canon que cobra a Xunta por esas obras), en tanto que se estimaba a causa de inadmisibilidad do recurso esgrimida pola Xunta de Galicia. É dicir, o recurso contencioso dirixiuse fronte a un “acto non susceptible de impugnación”.
Agora, o Tribunal Supremo valida os argumentos do alto tribunal galego e sinala a ausencia de interese casacional, inadmitiendo o recurso.
Ante esta resolución, a Xunta sinalou que o Concello de Vigo “finalmente pagará as débedas nas que incorreu desde 2015 pola xestión da presa de Eiras”. “O Supremo négalles a última acción para dilatar o pago e, desta forma, por fin volverán ao erario público –e consecuentemente aos galegos– as cantidades investidas na explotación que o consistorio se negaba a pagar”, sinalaron fontes autonómicas.
CANON DE 2014
Con todo, hai polo menos outro procedemento pendente, relativo ao cobro dese canon. Trátase dun recurso interposto polo Concello polo cobro duns 655.000 euros por parte da Xunta (tamén por obras de regulación realizadas en Eiras), correspondentes, nese caso, ao ano 2014.
En primeira instancia, o TSXG validou dito canon. Nunha sentenza de decembro de 2023, sinalaba que o pago se estableceu para compensar os custos do investimento por parte da administración titular das instalacións e atender os gastos de explotación. Respecto diso sinalaba que o Concello é titular da concesión para derivar augas de río Oitavén, pero non do encoro de Eiras, que é de titularidade autonómica en virtude dun Real Decreto de 1986.
Igualmente, apuntaba que o Concello “non ten asumida a explotación, conservación e mantemento do encoro”, pero si é beneficiario das obras que Augas de Galicia fixo na presa e, con respecto á posible exención do canon, os maxistrados lembraron que o Concello de Vigo non pode acollerse, porque, aínda que teña acordos con outros concellos, non existe ningún convenio subscrito coa Xunta a través do que a administración local asumise actuacións de mellora, seguridade, conservación ou mantemento.
Fronte a esta sentenza do TSXG, o Concello de Vigo interpuxo recurso de casación ante o Supremo e este si o admitiu a trámite nesa ocasión, nun auto de marzo deste ano.
Na devandita resolución, o TS sinala que a cuestión que presenta interese casacional é determinar se o canon que a Xunta cobrou estaba ben calculado. É dicir, se debía estimarse segundo o importe total do investimento feito pola Xunta ou se, pola contra, deberían deducirse as achegas recibidas dos fondos FEDER da UE.
