O xulgado de instrución número 4 de Vigo ditou auto polo que declara concluído sen procesamiento algún o sumario do crime do garaxe de Rosalía de Castro (onde un empresario da cidade, Manuel Salgado, apareceu morto dun disparo en abril de 2004), ao non atoparse indicios obxectivos sobre a autoría dese crime e tras unha investigación policial que, no seu momento, foi “deficiente, incompleta e carente de criterio lóxico”.
No seu escrito, o xuíz apunta que o procedemento, que fora arquivado, reabriuse en novembro de 2021 porque, “tras unha análise somero da instrución, constatábanse numerosas dúbidas e incongruencias que necesitaban unha resposta lóxica”. Nesta causa estaban como investigados a exmujer da vítima. Marisol P.E., e a súa parella sentimental nese momento, Jaime G.S.
Entre as cuestións que quedaran sen aclarar, o maxistrado sinala que, unha semana antes do homicidio, un veciño atopou un cartucho das mesmas características do disparado coa arma de crime, o que fai xurdir dúbidas sobre se a morte por encargada a un ‘profesional’. “Semellante descoido de deixar un cartucho percutido e usar logo para o cometer o crime a mesma arma e a mesma munición non parece acomodarse ao perfil dun sicario profesional, e parece máis propio dun afeccionado ou persoa non preparada que estivo a valorar como actuar”, explica no auto.
Tamén se refire ao feito de que, a posición do cadáver, levou a pensar que a vítima coñecía ao agresor, porque non fixo ademán de fuxir, senón de meterse no coche “para esquivar un enfrontamento verbal”. Por tanto, todos os indicios apuntan a que o autor se vincula con persoas próximas ao ámbito familiar de Salgado, tendo en conta que neses momentos as súas relacións familiares eran “turbulentas”, tras unha separación traumática e enfrontamentos por motivos económicos, que mesmo levaron ao home a confesar aos seus achegados que sentía vixiado “e temía pola súa vida”.
Igualmente, cualifica como “curioso” que o fillo de Manuel e a da súa exmuller, que estivo investigada na causa, fose avogado defensor do outro investigado; que unha empregada de fogar mentise acerca das persoas que estaban no domicilio da exmuller esa noite; ou unha chamada telefónica sospeitosa dos investigada minutos antes do crime. “Ninguén tivo a iniciativa de investigar estes feitos, e resulta que a esta altura é imposible pescudar algún dato respecto diso”, sinala o xuíz.
No seu auto, refírese, por outra banda, á declaración de varias testemuñas que viron unha furgoneta en actitude vixiante preto do garaxe onde se cometeu o homicidio nos días anteriores, un vehículo alugado por unha persoa relacionada cos investigados, e con presuntos vínculos co narcotráfico. “Pero das dilixencias practicadas ao respecto, nada se aclarou, dada a pouca memoria das testemuñas chamadas”, recalca.
CARTUCHOS
O xuíz de instrución tamén destaca que cinco anos antes do crime, un sobriño dun detective privado (testemuña neste procedemento e que foi condenado anteriormente xunto á exmujer da vítima por unhas escoitas ilegais) comprara unha partida de 200 cartuchos como o usado no crime, e “non se descarta que parte deses cartuchos puidesen ser desviados ao autor dos feitos”.
“Tampouco foi obxecto de investigación a íntima relación” da exmuller de Salgado con axentes da Garda Civil, “especialmente da Intervención de Armas”, un de cuxos responsables apareceu en comisaría o día que a muller estaba a declarar para “dar razón dunha arma a nome dela e que tería el depositada”. Trátase dun funcionario que, “ao parecer” estaba a ser investigado por asuntos internos “por desvíos ou actuacións irregulares relacionadas coas armas depositadas en intervención”.
INVESTIGACIÓN “MOI DEFICIENTE”
Neste escenario, “a eventualidade de facer agora esta investigación deveu infrutuosa”. “En fin, a investigación policial foi no seu momento especialmente deficiente, incompleta e carente dun criterio lóxico, quizais por desprazar da mesma a algúns dos funcionarios máis competentes adscritos á Comisaría local, para ser substituídos por outros procedentes de unidades centrais con total descoñecemento da zona, co que se privou de moita información policial, deixando moitos cabos soltos que o paso do tempo impediu liquidar, pois as novas testemuñas chamadas ofrecen versións que en nada axudan a resolver tales incertezas”, expuxo o xuíz no seu auto.
Finalmente, aínda que sinala que “a hipótese policial segue considerando que os autores do homicidio atópanse, directa ou indirectamente, no círculo familiar máis próximo” á vítima, as actuacións levadas a cabo non permitiron obter datos obxectivos sobre a autoría dos feitos, senón que se manteñen meras “sospeitas, hipóteses e conxecturas”.
