O home acusado de asasinar a súa irmá e a súa sobriña en agosto de 2020, que é xulgado esta semana por un tribunal de xurado na sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra (con sede en Vigo), Miguel G.R., declarou este luns na primeira xornada da vista oral e admitiu que disparou contra as vítimas, segundo a súa versión “en defensa propia”, e que estaba “farto delas”: “Carguei e pum, pum, non mo pensei dúas veces”.

Así de cru foi o seu relato do ocorrido ese 20 de agosto cando, segundo a súa declaración, a súa irmá Genoveva e a súa sobriña Noelia presentáronse na súa casa, armadas con apeiros de labranza (unha aixada e un machete) para recuperar unha escaleira, e “tiraron a porta abaixo”, rompendo as súas pertenzas. “Puideron coller a escaleira e marcharse, pero volveron. Díxenlle ‘mira o que teño (en alusión a unha pistola do calibre 9 mm), se dás un paso máis pégoche un tiro no corazón‘”, manifestou.

Segundo a súa declaración, ao ver que as dúas mulleres levantaban a aixada e o machete reaccionou porque “non había alternativa”.

“Dixen, como? Carguei e pum, pum, non o pensei dúas veces, estaba farto delas. Viñeron buscar a morte á miña casa“, proclamou, aínda que logo matizou que “non tiña intención” de matalas. “Disparei ao corpo, foi mala sorte que lles dese no corazón”, engadiu.

A Fiscalía pide para o procesado un total de 44 anos de prisión por dous asasinatos e un delito de tenencia ilícita de armas, unhas penas que as acusacións particulares elevan a 52 anos. Pola súa banda, a defensa admite a posesión ilegal da arma e pide unha condena dun ano de cárcere, así como a absolución no caso das mortes, ao considerar que actuou en lexítima defensa e levado por un medo insuperable.

FORENSES

Os médicos forenses que examinaron a Miguel G.R., acusado de asasinar á súa irmá e á súa sobriña en Soutomaior, en agosto de 2020, declararon este martes ante o tribunal de xurado constituído na sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra (en Vigo), e aseguraron que o procesado “nunca xamais mostrou arrepentimento, moi ao contrario, xustificou a súa actuación”, e que “non hai ningún indicio” para pensar que cometeu o crime afectado por un medo insuperable ou por un estado de tensión aguda.

Así o manifestaron estes peritos, que sinalaron que o acusado presentaba trazos de personalidade paranoide e antisocial, pero en ningún caso ata o extremo de padecer un trastorno, polo que “era perfectamente capaz” de comprender as consecuencias dos seus actos e as súas capacidades non estaban afectadas.

“En ningún momento dixo que pasase medo”, sinalaron os forenses, que relataron que Miguel G.R. “describiu todo o ocorrido de modo detallado, claro, con frialdade”.

Así mesmo, apuntaron que mesmo “tivo un momento de reflexión” antes de disparar á súa irmá Genoveva (de 62 anos de idade) e á súa sobriña Noelia (de 26 anos), porque cando elas se dispuñan a marcharse da casa el entrou a coller a pistola coa que logo as matou, ao regresar elas cara a el. “El non estaba a ser atacado cando colleu a arma, a súa vida non corría perigo”, engadiron.

“FERIDAS MORTAIS DE NECESIDADE”

Por outra banda, os mesmos peritos informaron ao tribunal sobre as autopsias realizadas ás vítimas, e explicaron que Genoveva morreu tras recibir un disparo que lle atravesou o peito e o corazón, causándolle un taponamiento cardíaco. No caso da súa filla, o disparo, tamén no tórax, danoulle vasos vitais e provocou unha “terrible hemorraxia” con perda masiva de sangue.

Respecto diso, concluíron que as feridas eran “mortais de necesidade”, que o falecemento foi “case instantáneo” e que era “imposible” que sobrevivisen “nin sequera con asistencia médica inmediata”. Tamén sinalaron que as vítimas non tiveron posibilidade de defensa, a pesar de recibir un só disparo cada unha, pola zona do corpo na que impactaron os proxectís.

A médica que realizou o levantamento dos cadáveres tamén expresou que, no caso de Noelia, “chamaba a atención” a disposición do corpo e a colocación dun machete entre os seus brazos. “Era unha posición ilóxica, parecía colocado”, apuntou.

Mentres, outro perito corroborou que Miguel G.R. presentaba “erosións superficiais” nunha man e un pé, e que non eran compatibles cun ataque con apeiros de labranza (o argumento que o seu defensa emprega para xustificar que actuou en defensa propia). Esa clase de utensilios, explicou este médico, provocan “outro tipo de lesións”.

“COLABORADOR EN TODO MOMENTO”

Na xornada deste martes tamén prestaron declaración varios axentes da Garda Civil, entre eles os primeiros que chegaron ao lugar do crime e detiveron ao sospeitoso. Os axentes afirmaron que Miguel se mostrou “colaborador en todo momento” e que, aínda que aos primeiros policías locais non lles dixo onde ocultara a pistola coa que disparara aos seus familiares, acabou por indicarlle aos efectivos do Instituto Armado o lugar no que a escondeu, unha especie de arqueta de cemento a menos de 40 metros da súa casa.

Os axentes tamén explicaron que o acusado “recoñeceu que as matou” e non expresou “pena nin arrepentimento”. “Falou cunha frialdade absoluta, como quen mata a unha mosca, non parecía nin medio normal”, relatou un das testemuñas policiais.

Os gardas civís tamén explicaron que se atoparon cos dous cadáveres no exterior da vivenda, tapados cunha lona, cun machete e unha aixada colocados baixo os corpos, e que os casquillos dos disparos foron atopados noutra das fachadas da casa, a uns dous ou tres metros.

“QUERÍANME MATAR, TIVEN QUE DEFENDERME”

Outro das testemuñas que compareceu ante o tribunal foi un veciño, o primeiro que acudiu a casa de Miguel tras o crime, porque quedara con el para levarlle un teléfono móbil. Segundo relatou, cando estaba co seu coche á altura da vivenda, escoitou tres ruídos “como de golpes secos” e, a continuación, viu saír da casa ao acusado “cunha pistola na man levantada”.

Ao preguntarlle que ocorrera, o acusado explicoulle que matara á súa irmá e á súa sobriña. “Dixo ‘queríanme matar, tívenme que defender’ e pediume que chamase á Garda Civil. Ao dicirlle que mellor era chamar a unha ambulancia, insistiume en que xa estaban mortas, e que chamase á Garda Civil”, declarou esta testemuña, que non chegou a saír do seu coche.

“Estiven a falar con el, díxenlle que apartase a arma e foise con ela, volveu ao cabo dun par de minutos e xa non a tiña”, engadiu, e explicou que logo deixou ao acusado só na vivenda, mentres se dirixía ao cruzamento da estrada a esperar á Policía para indicarlles o camiño cara ao lugar do crime.

MALA RELACIÓN COA SÚA FAMILIA

Tamén compareceu ante o tribunal outra veciña, a cuxa casa acudiu Miguel para confesar o crime. Esta testemuña tamén relatou que o acusado lle contou que matara aos seus familiares porque lle atacaron, e que forzaran.

A muller acompañouno á vivenda por se había posibilidade de auxiliar ás vítimas, pero xa se atopou os cadáveres. “Miguel estaba nervioso, pero díxome que me fose, que avisaran á Garda Civil, e que non deixase aos nenos sós”, rememorou, mentres o acusado, ao escoitar o seu relato, rompía a chorar.

Esta veciña tamén sinalou que, a pesar de levar pouco tempo vivindo na zona, axudaba habitualmente a Miguel, a quen describiu como unha persoa “que non era violenta”, ao que mesmo deixaba aos seus fillos mentres ía botar o lixo ao colector (que está afastado).

Ademais, corroborou a mala relación deste coa súa irmá e coa súa sobriña. De feito, relatou que as mulleres a advertiron contra el, e tentaron convencela para que presionase no Concello de Soutomaior “para que lle tirasen a casa”, unha infravivenda ilegal erixida en monte comunal. “Elas querían botar de alí a Miguel”, afirmou.