O fiscal asegurou este xoves ao tribunal que existe un “cúmulo, unha fervenza” de elementos probatorios que acreditan que o futbolista do RC Celta de Vigo Santi Mina cometería os feitos polos que o axuizan e mantivo a petición de oito anos de cárcere como presunto autor de delito de agresión sexual.

“Sinceramente, fáiseme díficilmente comprensible que, con todos estes elementos, se poida pensar que estes feitos non ocorreron, como se pode articular que mente a vítima, e non alcanzo a entender como se pode chegar neste caso a unha sentenza absolutoria”, dixo durante o trámite de informes da vista oral contra Mina e o tamén futbolista David Goldar, a quen só senta no banco a acusación particular en calidade de cooperador necesario.

Ante a sala, o fiscal Miguel Blasco indicou que, unha vez “constatada” a presenza de ADN de Santi Mina na exploración xinecolóxica, só quedaba establecer se, na madrugada do 16 de xuño de 2019, no interior dunha furgoneta camperizada estacionada nas inmediacións dunha discoteca de Mojácar (Almería), o “acceso carnal” produciuse “con pleno consentimento ou sen consentimento”.

“A violencia produciuse, non só pola falta de consentimento, que non foi tácita, senón que foi expresa, senón tamén porque o acusado actuou de forma absolutamente sorpresiva, inesperada, imprevisible”, remarcou para preguntarse a continuación se “hai algo máis violento que cometer esa acción desa maneira” e concluír que existiu “unha intimidación clara” aumentada por que a presunta agresión produciuse nun espazo de “apenas dous metros cadrados e en presenza de dous homes novos, atléticos”.

Nunha extensa disertación que se prolongou durante 45 minutos, o fiscal asegurou que existen “elementos probatorios máis aló da mera valoración sobre a credibilidade” da denunciante, que devén “reforzada” por estes elementos, e subliñou que, por se non fose “suficiente” a “verosimilitude, permanencia no tempo e a ausencia de contradicións esenciais” no seu testemuño, as periciais forenses revelan que as lesións tanto físicas como psicolóxicas “son absolutamente compatibles” co “seu relato de feitos”.

Sobre as periciais dos forenses do IML de Almería, insistiu en que sinalan “lesións absolutamente compatibles co relato” da vítima e que aínda que “non son determinantes, si se engade á fervenza de elementos que dan veracidade aos feitos”, á vez que destacou que a denunciante “continúa indo a terapia e ás súas citas cos psicólogos” polo trastorno de tensión postraumática diagnosticado, o que “non é propio de alguén que mente ou falta á verdade”.

PERICIAL DE PARTE

Precisamente este diagnóstico, no que coincidiron “ata oito profesionais médicos” tal e como resaltou o fiscal no seu informe, foi cuestionado por peritos de parte propostos polas defensas, que sinalou que os “síntomas” que presenta “son moi comúns noutro tipo de trastornos”, e remarcou que a tensión postraumática é “paralizante, bloqueante e produce unha destrución da vida da persoa”.

“Sería un posible trastorno de ansiedade en todo caso”, trasladaron para concretar que no informe forenses do IML “dise que non hai lesións psíquicas”, polo que, ao seu xuízo, “ou hai mala praxe ou non hai un trastorno de tensión postraumática”. “É unha intervención médica investida, na que parten dun diagnóstico e van buscando síntomas”, remacharon.

A sesión concluíu co informe da defensa de David Goldar, que referiu a “dúbida razoable” e expresou a súa “sorpresa” por que “pareza divina a palabra da denunciante” xa que “non é unha testemuña ao uso, senón que ten unha tripla condición e merece unha valoración crítica”. Cualificou de “insólito, incrible, inverosímil e materialmente imposible” o relato dos feitos “sen ningunha proba de cargo” e debullou “contradicións relevantes e substanciais” na declaración da denunciante.