O investigador da Universidade de Vigo (UVigo) David Barros estudou a efectividade de técnicas baseadas na utilización do ADN como un “código de barras” para identificar e distinguir especies de augas profundas segundo as súas similitudes.

Esta técnica utilízase principalmente para delimitar ‘stocks’ pesqueiros e non é habitual que se empregue para estudar especies de augas profundas.

En concreto, o investigador analizou na súa tese a utilización de técnicas moleculares con datos morfolóxicos para estudar especies de augas profundas xa coñecidas, así como os procesos de evolución das mesmas.

Deste xeito, comprobou que as dúas especies de ‘Lepidion lepidion’, correspondentes á zona Atlántica e a Mediterránea, constitúen unha soa. Así mesmo, verificou como o volume da especie variou durante miles de anos, en lugar de manterse estable.

En canto ao ‘Gaidropsarus’, que dispón de oito variantes no Oceáno Atlántico e o Mar Mediterráneo, investigou tres posibles casos de parellas de especies que poden representar unha soa. Ademais, estudáronse outros catro individuos desta clase de peixes procedentes de augas profundas que non encaixaban en ningunha das especies coñecidas. De feito, investigadores portugueses bautizaron un novo subtipo como ‘Gaidropsarus mauli’.

Adicionalmente, David Barros analizou un tipo de peixes primitivos emparentados coas anguías que habitan nos fondos mariños do norte do planeta, ‘Notacanthiformes’, e levou a cabo a primeira análise completa da súa evolución mediante ADN e morfoloxía interna e externa. Así, puido confirmar que a especie ‘Lipogenys gilli’ pertence á subfamilia ‘Lipogenyinae’ dentro da familia ‘Notacanthidae’, unha hipótese exposta por investigadores xaponeses.

O investigador estimou a orixe da especie ‘Notacanthiformes’ durante o Cretácico, un período fixado entre 145 e 65 millóns de anos atrás. Ademais, investigou a diversificación do grupo tras a quinta extinción masiva, na que pereceron os dinosauros, o que coincide cun evento xeral de diversificación de peixes ocorrido tras ese suceso.

Ante estes resultados, David Barros considerou que os ecosistemas de augas profundas están suxeitos ás mesmas presións que os máis próximos á superficie dada a súa sensibilidade aos cambios. Así, na súa opinión, trátase dunha conclusión relevante ante o quecemento global rexistrado.