Os sete cidadáns portugueses que se sentaron este martes no banco dos acusados por explotar supostamente a compatriotas lusos en poboados xitanos de Vigo aseguraron, no xuízo que se celebra contra eles na sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, que “repartían” as súas escasas ganancias (pola venda de palés reconstruídos, papel ou chatarra) con eses traballadores.
A Fiscalía acusa a este sete persoas de aproveitarse da vulnerabilidade das vítimas, sen recursos económicos e algunha en situación de indixencia, para facelas traballar nestes poboados xitanos reconstruíndo palés, por apenas 20 euros á semana, con xornadas de 10 ou máis horas, vivindo en caravanas ou camións abandonados, e sen contrato, nin alta na Seguridade Social ou medidas de protección e seguridade.
Por iso, considéraos autores de delitos contra a seguridade e hixiene no traballo e contra os dereitos dos traballadores, e pide para eles penas de entre 2 e 4 anos.
Na xornada deste martes prestaron declaración ante o tribunal todos os acusados, Filipe D.S.M. e a súa muller Carminda B.A; José Joaquín P.B. e a súa muller María A.A.; Manuel A.A. e a súa muller Elisabeth H.R; e Fernado M.A., todos eles con vinculacións familiares e residentes nun poboado xitano próximo ao hospital do Meixoeiro (excepto Fernando, que vive nun asentamento na parroquia de Cabral).
CONDICIÓNS DE TRABALLO
Os acusados explicaron que se dedican á recollida de chatarra, papel e restos de palés (que reconstrúen e logo venden a unha empresa de Lugo), e que os traballadores “se ofreceron a axudar”. Segundo declararon, estes operarios vivían nos poboados, recibían “tres comidas ao día” e aloxábanse en caravanas.
Así mesmo, manifestaron que os seus ingresos por estas actividades son de “entre 50 e 100 euros á semana”, e que repartían esas ganancias con eses traballadores, aínda que ningún precisou cal era o soldo semanal que percibían as persoas supostamente explotadas. “Depende, ás veces había máis traballo que outras. Dependía do que gañásemos nós”, sinalaron.
Por outra banda, aseguraron que os ‘axudantes’ iniciaban e remataban a súa xornada “cando querían”, que tiñan liberdade para entrar e saír do poboado, e negaron que lles retiveron a súa documentación.
SEN CONTRATO NIN SEGURIDADE
No entanto, todos eles admitiron que esa actividade se desenvolvía nos propios poboados, ao aire libre, sen instalacións específicas, con ferramentas inadecuadas e sen medidas de protección ou seguridade, como cascos ou luvas. De feito, un dos traballadores sufriu un corte nunha falanxe cunha serra.
Así mesmo, recoñeceron que ningún dos traballadores (nin sequera os propios acusados) ten contrato, nin están dados de alta no Réxime Especial de Traballadores Autónomos nin na Seguridade Social. Tampouco recibiron formación específica sobre os labores que tiñan que desenvolver.
O xuízo renovarase este mércores, xa que as testemuñas citadas para este martes non compareceron. A ese respecto, o tribunal pediu que esas persoas sexan novamente citadas a través da Brigada de Estranxeiría.
