Samuel Kwesi, un dos tres sobreviventes do naufraxio do pesqueiro galego ‘Villa de Pitanxo’, agradeceu a axuda e a valentía dos pescadores da ‘Playa Menduiña 2’, o buque que o rescatou: “Xa aceptara que ía morrer”.

Así o sinalou Kwesi nunha emotiva homenaxe levada a cabo no Concello de Marín para recoñecer o labor dos mariñeiros que rescataron aos tres sobreviventes do Pitanxo e a varios dos cadáveres que foron atopados pola zona.

Na súa intervención, na que as lagrimas afloraron ao comezo do seu discurso, Kwesi tratou de explicar a difícil situación que viviu na madrugada do 15 de febreiro de 2022, hai un ano, cando o barco se afundiu, quedando el xunto con outros compañeiros nunha balsa salvavidas á espera de ser rescatado.

O ganés relatou que a pesar de que desde a súa posición viron dúas horas antes de ser rescatados a un barco portugués, a súa tripulación non logrou avistalos. Durante ese período faleceu un compañeiro do Pitanxo que tamén estaba na balsa, polo que el pensou que sería o seguinte en morrer, xa que non levaba traxe de supervivencia.

“Cando morreu William eu aceptei que ía ser o seguinte, porque non levaba traxe”, indicou entre prantos, agradecendo que poucos minutos despois escoitaron unha bucina dun buque que asomou por detrás sen que na balsa víseno antes.

“Non tiña forza para subir”, relatou, polo que tivo que ser axudado para ascender ao buque, onde foi tratado “moi ben” e “como uno máis”. “Nunca vou esquecer o esforzo que fixestes”, sentenciou Kwesi, que emocionou á maioría dos presentes no acto.

Á homenaxe asistiron, entre outros, o presidente da Xunta, Alfonso Rueda; a conselleira do Mar, Rosa Quintana; a alcaldesa de Marín, María Pilar Ramallo; a portavoz das familias dos falecidos, María José de Pazo, e o capitán da ‘Playa Menduiña 2’, Ramón Porto, ademais doutros mariñeiros do buque e familiares dos falecidos.

AGRADECEMENTO AOS “HEROES”

Neste sentido, Rueda tamén agradeceu aos “heroes” da ‘Playa Menduiña 2’ todo o traballo que realizaron para rescatar aos sobreviventes do Pitanxo, mostrando o seu “orgullo” pola “valentía” demostrada nun momento “tan duro”.

O presidente autonómico lamentou a traxedia, esperando que “non volva ocorrer” algo así, pondo o foco na importancia de baixar ao pecio para saber que sucedeu e que isto permita que non se repita nunca.

Rueda referiuse directamente a Do Pazo e a Porto, quen traballaron todo un ano para que non se esqueza aos 21 falecidos. Ademais, mostrou o apoio da Xunta cara ás familias “pase o tempo que pase”.

Na mesma liña falaron a alcaldesa de Marín e Rosa Quintana, quen se emocionaron ao lembrar o suceso e agradeceron aos mariñeiros da ‘Praia Menduiña 2’ que deixasen o seu traballo para acudir ao rescate.

María José de Pazo, en nome das familias dos falecidos, tamén quixo dar as grazas aos mariñeiros, ao Concello de Marín e á Xunta. Ademais, acordouse de cásaa armadora da ‘Praia Menduiña 2’, Moradiña, que sempre os trataron con “exquisita empatía”.

Ela puxo o foco en que non só se esforzaron en rescatar aos vivos, senón aos corpos que flotaban na auga. “Grazas a eles hoxe hai familias que poden ir ao cemiterio a pór flores aos seus seres queridos”, reivindicou entre as bágoas dos asistentes.

“Sei que o pasastes mal e que as feridas son inesquecibles. Agradezo tamén a vosa honestidade e valentía para dicir a verdade do que vistes. Isto tamén é ético dicilo. Tivestes a valentía de colaborar coa Garda Civil e coa Audiencia Nacional e quérovolo agradecer. As familias estaremos agradecidas eternamente”, sentenciou De Pazo.

Porto, que recibiu unha placa da man de Rueda, mostrou o seu apoio ás familias e agradeceu o respaldo da súa empresa á hora de colaborar no rescate. “Sempre levaremos a estes mariñeiros no recordo”, engadiu, en referencia aos falecidos no Pitanxo.

O pesqueiro galego ‘Villa de Pitanxo’ naufragou a 450 quilómetros das costas de Terranova (Canadá) o 15 de febreiro de 2022. Cando se cumpre un ano da traxedia, aínda a investigación continúa, ao apreciar a Audiencia Nacional indicios de 21 homicidios por imprudencia, sinalando ao capitán, Juan Padín (tamén sobrevivente como o seu sobriño Eduardo Rial), como investigado.