O ex-membro de ETA Rafael Caride Simón, de 74 anos de idade e natural de Vigo, liquidou a súa condena este domingo, tras cumprir 26 anos de prisión por, entre outros, o atentado en Hipercor cometido o 19 de xuño de 1987 en Barcelona, no que faleceron 21 persoas e outras 45 resultaron feridas.
Fontes de institucións penais informaron de que o xa ex-preso, acollido á ‘Vía Nanclares’, dirixiuse á primeira hora deste domingo ao cárcere guipuscoano de Martutene para asinar a súa excarceración, polo que quedou definitivamente en liberdade.
Expulsado do Colectivo de Presos de ETA, EPPK, Caride é un dos arrepentidos da banda acollidos na ‘Vía Nanclares’, e súmase á trintena de presos que optaron por este proxecto de reinserción que se atopan xa en liberdade.
Rafael Caride Simón foi condenado a 790 anos como autor material do atentado de Hipercor e mantivo encontros coas súas vítimas, ás que expresou o seu sentimento de culpa. Ademais, participou en actividades e talleres de tratamento sobre terrorismo.
Desde 2017 atopábase en liberdade condicional, despois de que o xuíz central de Vixilancia Penal da Audiencia Nacional, José Luís Castro, aceptase o seu recurso e acordase medidas de flexibilización na fase final de execución da súa pena.
No seu auto, o maxistrado destacou o avanzado estado de cumprimento da súa condena, a súa boa conduta penal e o feito de que conte con apoio familiar e hábitos laborables consolidados. Así mesmo, o interno expresou por escrito a súa renuncia, rexeitamento e arrepentimento polos feitos polos que foi condenado. Ademais da súa desvinculación á banda, o xuíz tivo en conta as súas posibilidades de realizar actividades fóra do cárcere.
Este domingo liquidou a súa condena e non deberá regresar á prisión, á que só acudía xa a asinar unha vez por semana. Os seu últimos dez anos de pena estivo interno en Zaballa (Áraba), a antiga Nanclares, á que foron trasladados os presos de ETA arrepentidos que se acolleron á vía que leva o nome do centro penal.
Rafael Caride Simón, natural de Galicia, introduciuse nos círculos antifranquistas próximos a Comisións Obreiras e estaba fichado pola Policía, polo que se trasladou a Euskadi nos anos 60 para traballar nunha fábrica, onde se afiliou a LAB. Nos anos 80 fuxiu a Francia e integrouse no ‘comando Barcelona’, dirixido liderado polo histórico dirixente de ETA Santiago Arrospide Sarasola, ‘Santi Potros’.
Caride participou, entre outros, no atentado máis sanguento de ETA, no centro comercial Hipercor da cidade condal, onde os terroristas introduciron un coche no aparcadoiro cun artefacto de 200 quilos de explosivos no maleteiro. Foi detido o 21 de febreiro de 1993 nun bar de Toulouse (Francia) e permaneceu encarcerado en prisións francesas ata que en 2000 foi extraditado a España.
VÍA NANCLARES
Segundo informaron fontes xurídicas, tras a saída deste recluso, só quedan pendentes de excarceración outro tres presos circunscritos á ‘vía Nanclares’, Kepa Pikabea, Ibon Etxezarreta e Luis María Carrasco, que seguen cumprindo condena, pero na actualidade gozan de permisos de saída regulares e só acoden a durmir ao centro penal.
Máis de trinta recluídos de ETA acolléronse á ‘vía Nanclares’, entre eles históricos exdirixentes da banda, como José Luís Urrusolo Sistiaga, José Luís Álvarez Santacristina, Carmen Guisasola, Juan Manuel Soares Gamboa ou Idoia López Riaño alias ‘A Tigresa’.
Estes internos decidiron afastarse da disciplina de ETA para lograr a súa reinserción. Para iso, afastáronse da contorna da banda, aceptaron a política penal, saíronse do colectivo de presos e renunciaron publicamente á organización terrorista e ao uso da violencia. Tamén pediron perdón ás vítimas, comprometéronse a reparalas mediante o pago da súa responsabilidade civil e a colaborar coa Xustiza.
Todos eles foron expulsados do EPPK. Joseba Urrusolo e Rafael Caride chegaron a denunciar por carta en 2013 a “manipulación” que exercía a esquerda abertzale cos reclusos da banda, e afirmaron que non fixera “nada para que os presos volvan a casa, só deixar pasar o tempo”.
Estes reclusos asinaran en 2010, xunto a outro seis históricos de ETA, outra carta na que expuxeron a necesidade de “recoñecer e reparar” os danos causados ás vítimas do terrorismo.
