A Audiencia Nacional condenou a oito anos de cárcere ao expresidente de Pescanova Manuel Fernández de Sousa-Faro e a penas que van dos seis meses aos tres anos e medio de prisión para outros once acusados da excúpula da compañía polas prácticas irregulares que puxeron en marcha co fin de obter financiamento bancario para a empresa e por manipular as contas da entidade para poder captar investidores que acabaron perdendo o seu diñeiro.

Na sentenza, os maxistrados da Sección Cuarta do Penal absolven a sete dos 19 acusados e condenan aos outros doce a penas sensiblemente inferiores ás solicitadas polas acusacións, ao entender que os delitos de falsidade en documento mercantil, estafa, falseamiento de contas anuais e falseamiento de información económica e financeira cometéronse en concurso medial e non poden ser penados de maneira independente.

Ademais das persoas físicas, a Audiencia Nacional ha condenado, entre outras, ás persoas xurídicas Pescanova SA e a BDO Auditores a penas de multa e a satisfacer diferentes cantidades en concepto de responsabilidade civil que, nalgúns casos, chegan aos máis de 51 millóns de euros polas cantidades que acabaron perdendo algúns dos investidores.

Practicas irregulares dende a dirección de Pescanova

A sentenza, de 610 páxinas, relata unha serie de prácticas irregulares levadas a cabo desde a dirección de Pescanova, a cuxo fronte se atopaba o seu presidente executivo e presidente do consello de administración, Manuel Fernández de Sousa-Faro, que contaba coa colaboración dos responsables dos departamentos máis relevantes, como o de administración, Alfredo Pérez Uros; o financeiro, dirixido por Antonio Taboas, e determinados empregados de confianza como José Manuel Gil González ou Anxo González Domínguez.

Os feitos probados da sentenza relatan como, como consecuencia da crise financeira que empezou a detectarse en 2008, o presidente da firma galega, co obxecto de poder seguir gozando do financiamento bancario da que dependía Pescanova polo esforzo investidor exercido nos anos anteriores, planeou, xunto cun grupo de persoas da súa confianza, entre os que se atopaban os responsables dos departamentos administrativos e financeiro, seguir obtendo financiamento a través dunha serie de mecanismos ou prácticas irregulares con obxecto de seguir obtendo financiamento bancario.

Unha vez obtido ese financiamento levaron a cabo outra serie de manipulacións nas contas anuais ou outros documentos oficiais que reflectían a situación financeira da empresa “para conseguir uns resultados positivos que non se correspondían coa situación real e, que, tras ser oficialmente publicados, permitían captar novos investidores e desprazar ao financiamento bancario e as súas excesivas comisións”.

Haberá ampliación