A galería José Lorenzo abre este venres no seu espazo da Praza do Toural de Santiago a exposición ‘Francisco Mantecón: Orgánico e xeométrico’. Esta mostra individual centrada no artista vigués ten un carácter antolóxico e está composta por 24 obras, segundo explican os organizadores.
Os diferentes traballos exhibidos están datados entre os anos 1972 e 1999. Por tanto, recóllense as diferentes etapas creativas do pintor. Estará aberta ata o 12 de xullo. Na exposición pódese ver como a obra evoluciona desde os orzamentos expresivos derivados das vangardas europeas dos anos sesenta e setenta ata as súas particulares creacións xeométricas.
“Estas faríano moi popular e distinguiríano do resto de creadores do Grupo Atlántica, do que foi membro fundacional”, destacan. A mostra comeza nos anos 70, cunha paisaxe no que se empeza a intuír derívaa abstractiva do artista. A continuación, unha serie de cadros da mesma etapa mostran como esas escenas de corte orgánico e ricas en cor comezan a geometrizarse. E de modo máis ou menos sutil, a forma cuadrangular fai presenza en todas elas.
“Na mostra decidiuse incluír esta etapa porque, aínda que é evidente que os 80 foron esenciais para a arte galega, non é menos certo que tal eclosión creativa tivo un punto de partida na década anterior. E Mantecón foi un dos seus responsables”, explican.
A seguinte fase na que se divide a mostra comprende desde finais dos 70 e toda a década dos 80. Desprendido do organicismo, mostra xa o coñecemento en profundidade da abstracción e a súa “gran destreza dibujística”. Segundo indican, “os seus fondos son case monocromos e, sobre eles, traza figuras elementais. E a orde das súas obras queda dislocado con leves matices líricos”.
Dentro desta poética común, “con similitudes tales que se podería falar case de series”, cada cadro é unha singularidade. Aquí os materiais e os elementos visuais están sometidos a un “refinado proceso de síntese”.
Conclúe a exposición nos anos 90, “hoxe considerada unha etapa crucial”. Ao rigor analítico herdado de Malévich, Donald Judd, Frank Stella e Van der Rohe hai que engadir a presenza maior (respecto dos 80) de valores plásticos que ofrecen novas posibilidades. Así, por exemplo, introduce visións de aspecto atmosférico.
“Os desequilibrios na xeometría fanse agora máis turbadores que nunca: coma se tratase de introducir un elemento de desasosego no medio da harmonía matemática”, expón a galería.
Finalmente, a mostra exhibe obras dos seus últimos anos, dúas pezas do ano 1999 que “confirman que continuou investigando novas posibilidades de traballo”. Nestas obras introduce a profundidade e o trampantojo “con extraordinaria elegancia e firmeza”.
O ARTISTA
Francisco Mantecón Rodríguez (Vigo, 1948-2001) proviña dunha familia de ampla cultura, o que estimulou desde moza as súas inquietudes creativas. En 1970 expuxo de forma individual en Vigo. Antes xa participara nas exposicións ao aire libre da praza Princesa, que hoxe se recoñecen como un dos elementos precursores da arte galego de vangarda dos anos oitenta. Entre 1972 e 1976 estudou na facultade de Belas Artes de Sant Jordi, bolseiro pola Deputación de Pontevedra. Paralelamente, comezou a practicar deseño gráfico.
Participou en todas as exposicións do movemento Atlántica: desde a primeira, en Baiona (1980), ata a de Santiago (1983). Ademais de pintor foi profesor de debuxo nun instituto de educación secundaria durante vinte anos. Acabou abandonando a docencia para centrarse no deseño gráfico, onde tamén é unha figura de recoñecido prestixio. Fixo cartelaría para numerosas empresas e ilustrou libros para Xerais e Galaxia entre outros.
