En Galicia sorprenderíanos moito, no día de hoxe, atopar unha praia na que o acceso non fora gratuíto, e polo momento a polémica estará entre as praias que permiten mascotas ou estar totalmente espido e as que non o aceptan, por exemplo. Pero a realidade é que en Italia gran parte das costas están baixo o control de empresas e hoteis que cobran por pisar a area.

Dos cerca de 8.000 km de praia do país “en forma de bota”, pola maioría hai que pagar, grazas a una estraña visión da lei. A pesar de que toda costa é pública, as empresas deron concesións a organismos privados para que xestionen “a area”, e a cambio cobran por desfrutar de ela aos usuarios e usuarias.

Os visitantes pagan por acceder á praia e, por suposto, por todo o material que precisen: parasoles, traxes de baño, xoguetes, inchables… E ademais por servizos como inflar ese mesmo inchable, alugar mesas para comer, a comida, ducharse con auga quente, reservar a primeira liña de praia… Ademais, prohiben a entrada con determinados obxectos.

Por suposto, o Estado italiano obriga a deixar libres como mínimo algunhas zonas da praia, pero trátase de superficies moi escasas e con accesos difíciles ou descoñecidos para os turistas, e ademais están menos coidadas ao depender do concello e non dunha empresa que, de non cumprir as súas labores de limpeza, perdería a concesión. Polo tanto, quen teña pensado mergullarse nas augas italianas, que reserve parte do seu presuposto.

Así, estas empresas impiden o paso, aínda que leves a túa propia toalla, a calquera persoa que non pase “por caixa”. Polo tanto, podes terminar pagando entre 5 e 20 euros por cabeza para pisar a prezada area. Imaxinan algo así en Galicia?