O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) ordenou a repetición do xuízo do vidente acusado de abusar sexualmente de dous menores en Vigo, que fora absolto da suposta comisión deste delito por falta de probas e só foi condenado como autor dun delito de tenencia ilícita de arma prohibida dado que se descubriu que gardaba un bastón pistola na súa oficina.
Así, o TSXG estimou na súa sentenza, contra a que cabe recurso ante o Tribunal Supremo, o recurso interposto pola Fiscalía, que demandou a revogación ou a anulación da resolución xudicial. En concreto, anulou a sentenza emitida pola Sección Quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, con sede en Vigo, á que se deberán devolver as actuacións para que outro tribunal axuice os feitos.
O Ministerio Público solicitará a imposición dunha pena de 12 anos de prisión ao concluír que o acusado pedía ás menores que lle enviasen fotografías de contido sexual e, a cambio, dáballes diñeiro, así como outros dous anos de cárcere pola tenencia da arma atopada na súa oficina. En relación á sentenza recorrida, o fiscal sinalou “incongruencias” na valoración do informe psicolóxico e a declaración dunha das menores, ademais de asegurar que non existían elementos que permitisen “pór en cuestión as declaracións da outra menor”.
Tamén apuntou que se declarou probado que “o acusado solicitara fotos a unha das menores, a través do teléfono móbil, de carácter ‘sexy‘“, así como que se recoñeceu a remisión destas imaxes.
A ese respecto, o tribunal non se pronunciou sobre a culpabilidade do home ao argumentar que “non pode operar unha modificación dos feitos probados que conduza á condena do acusado” sen un “exame directo e persoal dos acusados ou testemuñas”.
CONCLUSIÓNS
A sentenza do Tribunal Superior tamén concluíu que a alusión ao posible “ánimo espurio” da nai dunha das menores contra o acusado que reflicte a sentenza da Audiencia “non implica automaticamente a carencia de veracidade da versión da menor e da que achega a súa amiga e tampouco o feito de que a denuncia non se efectúe a iniciativa das menores”. O organismo competente considerou que se pode achacar á súa “confianza” no acusado. Ademais, incidiu no “escaso lapso de tempo que terían as menores para conciliar unha versión concorrente unha vez adoptada pola nai (dunha delas)/delas) a decisión de denunciar”.
“o propio acusado recoñeceu a recepción de fotos das nenas no xulgado de instrución”.
Adicionalmente, os xuíces argumentaron que “se obvia a documental consistente no exame dos Whatsapps (intercambiados entre o acusado e unha das nenas) que foron intervidos“, así como que nos mesmos pídese á menor que non traslade á súa nai que o home buscaba levala a un monte. Tamén remarcaron que nestas mensaxes pídense “fotos explícitas” e lembraron que “o propio acusado recoñeceu a recepción de fotos no xulgado de instrución”. En canto ao feito de que se cuestionen as diferenzas mostradas por unha das nenas nas súas declaracións, o TSXG afirmou que as variacións se refiren a “elementos circunstanciais que non alteran o factum sobre o que se asenta a denuncia”.
Deste xeito, xustificou a repetición do xuízo ao apuntar que “se afirma a falta de veracidade dos feitos a través da incredibilidad subxectiva da menor sen que se xustifique adecuadamente tal circunstancia”. De feito, o Tribunal Superior aludiu ao feito de que o exame das declaracións das menores que se reflicte na sentenza “non se corresponde co informe psicolóxico do Imelga, segundo o cal en ambos os casos trátase de relatos cribles”.
