O goberno municipal de Vigo remitiu unha carta á Consellería de Medio Ambiente e Cambio Climático instando a retomar o proxecto para garantir o abastecemento de auga á área, e que contempla, entre outras actuacións, unha captación no río Verdugo para transvasar auga a Eiras, a construción dunha nova presa e un transvasamento desde o Miño á presa de Zamáns, actuacións valoradas no seu momento nuns 67 millóns de euros. A Xunta respondeu ao Concello olívico lembrando que a alternativa exposta non resolve os problemas expostos e, en todo caso, calquera actuación sería de tal envergadura e investimento que debe ser declarada de interese xeral e tramitada polo Goberno central.
Así, nunha misiva á que tivo acceso Europa Press, datada o pasado 25 de agosto e asinada polo concelleiro de Fomento, Javier Pardo, o goberno local vigués lembra que o estudo de alternativas para garantir o abastecemento a longo prazo, e que se enmarca nun convenio do ano 2019, xa foi entregado en abril de 2022 e que fai máis dun ano (en maio de 2024) que o Concello olívico pediu á Consellería de Medio Ambiente que tramitase a solicitude de determinación de alcance do estudo de impacto ambiental para implementar a alternativa considerada óptima polo informe. “Esta comunicación non tivo contestación, nin tivemos coñecemento de que se iniciasen os trámites ambientais polo que, unha vez máis, reiteramos a necesidade de que, por parte da Consellería, se impulse esta actuación, acordada entre as tres administracións e necesaria para garantir o futuro de Vigo e de toda a zona sur da provincia de Pontevedra”, conclúe a carta do goberno local.
EVITAR ACCIÓNS DE “EFICACIA LIMITADA” E BUSCAR “SOLUCIÓNS SÓLIDAS”
En resposta a esa carta, o director de Augas de Galicia, Roi Fernández Añón, enviou unha comunicación ao Concello na que expresa o acordo da Xunta coa necesidade de “anticipar medidas” para afrontar o futuro abastecemento, pero matiza que ditas medidas deben “axustarse ás necesidades reais de cada momento e basearse en datos obxectivos e actualizados”, para “priorizar” as actuacións “máis eficaces e urxentes”. Respecto diso, sinala que os estudos técnicos conclúen que, coa demanda actual, os encoros de Eiras e Zamáns garanten o abastecemento e, no momento en que se elaboraron os documentos do informe a solución “reducíase á necesaria reforma da potabilizadora” (a nova ETAP de Vigo está operativa desde principios deste verán ao cento por cento, tras un investimento duns 25 millóns de euros, impulsada polo Concello).
Por iso, reclamou ao Concello “información actualizada” sobre o estado destas instalacións e a súa capacidade real para optimizar os volumes almacenados no encoro de Eiras. Por outra banda, con respecto ás demandas futuras de auga, no horizonte 2070, a Xunta insistiu en que é imprescindible “abordar con rigor e co debido acougo a tramitación das solucións estruturais”, para buscar un procedemento que asegure a viabilidade técnica, económica, social e ambiental das actuacións (ademais da compatibilidade coa planificación hidrolóxica). Nese sentido, Augas de Galicia pide “evitar respostas parciais ou de eficacia limitada, como a solución formulada no río Verdugo”, que “non resolve os problemas” e implica grandes afeccións ambientais e sociais. “As actuacións que se promovan deben achegar solucións sólidas e duradeiras, con plenas garantías para a cidadanía e para o medio natural”, sinala o organismo autonómico na resposta enviada ao Concello.
TRAMITACIÓN POR PARTE DO ESTADO
Ademais, matizou, tal e como apuntara cando se coñeceu a alternativa exposta, que a envergadura das actuacións propostas, que afectan a varios municipios (de feito, no seu día, o alcalde socialista de Ponte Caldelas, Andrés Díaz, xa manifestou o seu rexeitamento absoluto ao proxecto) e a dúas demarcacións hidrográficas, unha delas internacional), debe levar a que a tramitación ambiental sexa desenvolvida pola Administración Xeral do Estado “como obra de interese xeral”. Así o trasladou a Xunta no seu momento á Confederación Hidrográfica Miño-Sil, e volveu a pedir que se teña en conta ese criterio para “evitar esforzos administrativos innecesarios e garantir que a tramitación ambiental correspondente se impulse polo órgano estatal competente, no seu momento oportuno”.
