O accidente sufrido o pasado domingo no peirao de Vigo durante o concerto do rapeiro Rels B., dentro do programa de concertos do festival O Marisquiño, foi unha experiencia angustiosa para centos de persoas.

Afortunadamente, non hai que lamentar mortos, e dos máis de 300 feridos só 5 son graves e evolucionan favorablemente, como vén de celebrar o alcalde vigués. Nesta tarde de luns, numerosos medios de comunicación de todo o Estado achegáronse ao lugar dos feitos.

O acontecido tamén espertou a curiosidade de miles de vigueses, que respectaron onte á noite a actuación dos corpos de seguridade e hoxe quixeron botar unha ollada, sen traspasar as barreiras, do estado dun peirao vixiado pola Policía Nacional.

Eles encárgase de manter a orde e de que ninguén se achegue máis do permitido á zona, totalmente afundida.

De feito, no momento de visitar o lugar os reporteiros deste xornal, o nivel do mar chegaba a superar as táboas caídas. Se a auga se atopara a esta altura no momento do accidente, a traxedia podería ter sido moito maior.

Este grupo de mozos viaxaron desde a provincia de Ourense para desfrutar do Marisquiño, que congrega á mocidade de toda Galicia. Non levaban nin 5 minutos de concerto cando todo aconteceu.

De súpeto, un deles flotaba como podía enriba dun contedor do lixo. Foi complicado para eles saír de alí, aseguran, mais só un sufriu unha lesión leve, no xeonllo.

Falamos cun traballador do quiosco que se atopa ao carón do escenario. Non viu o accidente. Pensaba ao comezo que os gritos eran parte da euforia. Logo comezou a ver á xente correr dun lado a outro, angustiada.

Shara Pérez, unha das vítimas do acontecido, que afortunadamente só sufriu feridas leves, recórdao perfectamente: “O concerto levaba unha canción, e na segunda comezou a encherse o lugar, estabamos todos saltando, estaba con dúas amigas máis, tremeu o chan e caemos. Foi todo rapidísimo”.

Estaban lonxe da peor zona, pero intentaban saír e “a plataforma seguía afundíndose, a xente caía encima túa. Subín bastante rápido porque só me caeron dúas persoas enriba, e intentabamos non esmagar ás que estaban abaixo. Subín, subín á miña amiga, e mirabas como a madeira tiña ocos, rompera por zonas. Pedíamos que fixeran oco para pasar e ninguén se movía, tiñas que empurrar á xente para poder avanzar”.

Unha vez arriba, a xente non se movía porque non se enteraran do que pasara. Pensaban que só caera unha valla e que algunha persoa estaría danada, pero non que caeran ao mar. “Desde o escenario, pedían que a xente se movera, que o concerto estaba cancelado. Costou moitísimo saír de alí, a xente non se movía”, asegura a moza.

“Aínda menos mal, porque nos cadrou estar preto da zona que non cedeu, pero outras persoas tardaron moitísimo en subir porque lles caeu todo o mundo enriba, uns esmagaban aos outros”, recorda.

“Do meu grupo de amigas, unha caeu na auga, outra bateu coa mandíbula cunha táboa, e costáballe movela, pero sabíamos que había xente que estaba peor e preferimos non molestar ás ambulancias. A min dóeme as costas da xente que me caeu enriba, pero estou ben. A outra xente si que se lle miraba mal”, recorda.