O xulgado do contencioso-administrativo número 1 de Pontevedra ditou sentenza desestimando o recurso dun particular que solicitaba unha revisión de oficio da licenza do edificio Beira Miño, en Tui, por transcorrer “excesivo” tempo desde que se acabou a obra do inmoble.
O xuíz sinala na súa resolución que pasaron máis de 15 anos desde a concesión da licenza (que tivo lugar no ano 2000) e que o primeiro requirimento deste particular para a restauración da legalidade infrinxida é de maio de 2017, un tempo “excesivo”. Ademais, expón o maxistrado, ese primeiro requirimento formal “nin sequera foi dirixido ao Concello de Tui -única administración demandada no preito-, senón á Xunta de Galicia”.
O titular do xulgado subliña na sentenza que a revisión de oficio da licenza, “instada tantos anos despois da terminación da obra”, “afecta de maneira relevante ao dereito dos particulares”. No fallo explica que a licenza de obras dun edificio residencial “xera, coa súa execución, un efecto físico, económico e social de gran calado, dificilmente reversible co transcurso do tempo: a creación de vivendas, transmitidas pola promotora a terceiros de boa fe, nas que constitúen o seu fogar familiar, a cambio dun prezo moi elevado, que frecuentemente se financia mediante créditos a longo prazo (hipoteca)”.
Neste caso, “nin o demandante, nin ningún outro actor público, administración ou prexudicado impugnaron a licenza de obras nos prazos moi amplos legalmente establecidos para o recurso directo” e, respecto da revisión de oficio, subliña que “deixaron transcorrer máis de quince anos para instala”. O xuíz sinala que, nestas circunstancias, “deben primar os principios que salvagardan a seguridade xurídica no tráfico inmobiliario, a propiedade e a vivenda sobre os reitores da legalidade urbanística”.
“DEMORA ESAXERADA”
Respecto diso, tamén recalca que a normativa urbanística “limita a potestade administrativa de restauración da legalidade cuns prazos de reacción específicos desde a terminación da obra (antes, catro anos; agora, seis), coa única excepción das infraccións cometidas en chan cualificado para integrarse no dominio público ou nas zonas de protección de viarias, que non é o caso”.
“Non se comprende a verdadeira razón pola que, tratándose dun feito público e notorio, de gran repercusión mediática desde o ano 2000, en que se concedeu a licenza e iniciáronse as obras, agardou 17 anos para presentar a súa primeira solicitude de restauración da legalidade urbanística. Esa demora tan esaxerada na acción pública podería pór en cuestión o requisito da boa fe co que necesariamente se debe exercitar a revisión de oficio fronte a actos firmes e consentidos, trocándose nun abuso de dereito”, engade.