A Unión Sindical de Inspectores de Educación ( USIE) criticou este xoves a demora á hora de convocar a Conferencia Sectorial do 27 de agosto para tratar ‘a volta ao cole’ e a Conferencia de Presidentes autonómicos anunciada para finais de mes, que “son dous exemplos evidentes de que a educación en España non é considerada un asunto de Estado“.

“Todo se organizou non tarde, nin tardísimo, senón extremadamente tarde“, reprochou o sindicato nun comunicado asinado polo seu presidente, Jesús Marrodán, que cualifica de “decepcionante a falta de realismo e compromiso coa educación e a carencia de liderado do Ministerio de Educación, que non está a tomar decisións relevantes concretas nin coordinando as políticas educativas territoriais”.

Neste sentido, o sindicato defende que son necesarios “uns criterios educativos e sanitarios claros e unha maior dotación de medios materiais e humanos” para garantir a reapertura segura dos centros educativos, “máis necesaria que nunca ante a onda de rebrotes”. Ademais, USIE cre que será necesario “un maior compromiso” de investimento que os 2.000 millóns anunciados polo Goberno.

Respecto a a modalidade de estudo, o sindicato opina que as clases virtuais constitúen “a antiescuela por canto a socialización é moi escasa e a aprendizaxe reséntese sensiblemente“. Por esta razón, avoga por garantir a presencialidad do alumnado.

Así mesmo, USIE fai fincapé en que “unha vintena” de países da Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económicos (OCDE) xa iniciaron a volta ás aulas. “Eles son un bo referente a ter en conta, e poderíannos dar exemplos de como facelo ben”, subliñou.

Improvisación e un momento de inquietude

Na súa opinión, a convocatoria dunha reunión de presidentes autonómicos, “a estas alturas do mes de agosto, evidencia improvisación e un motivo de inquietude para toda a sociedade, que observa sorprendida como se limitan certas actividades, tómanse medidas preventivas colectivas e, con todo, no ámbito educativo gran parte da responsabilidade descárgase nos equipos directivos, docentes e familias”.

“Parece que, no canto de preparar o inicio do curso, van analizar o final do pasado”, manifestou o sindicato, que defende que a saúde da comunidade educativa é “prioritaria” e, por iso, deben tomarse medidas “excepcionais, non só incrementando recursos humanos, diminuíndo cocientes e adaptando espazos, senón potenciando os medios tecnolóxicos e a capacitación dixital dos docentes”.

Para a organización do inicio de curso, propón que “todos os centros educativos” planifiquen a prestación duns servizos mínimos esenciais para os alumnos en función da situación sanitaria da súa contorna, e que, a partir de aí, déanse respostas “individualizadas e flexibles” de atención presencial.

“Todo iso adaptando ao máximo a normativa vixente (horarios lectivos adaptados ofrecendo ensinos de Bacharelato e FP por quendas ou tardes, regulación graduada entradas e saídas sen ter que compensar o tempo lectivo que se perda, espazos, agrupamentos de alumnos que non respondan a niveis ou idades, integrar materias en ámbitos, permitindo que os docentes impartan clases por afinidade de atribución docente e non só por estrita especialización de materias, entre outras que xurdan no seo das comunidades educativas) para que os directivos dos centros poidan articular medidas contextualizadas”, concretou.

Ademais, avoga por implementar uns criterios prioritarios para a presencialidad, que poden ser “vulnerabilidade económica das familias, necesidade de conciliación polas características do traballo dos proxenitores, alumnado con necesidades específicas de apoio educativo e grupos de menor idade (infantil e primaria)”.

Para iso, segundo explicou, Goberno, comunidades autónomas e concellos deben “redobrar” os recursos materiais e humanos: docentes, persoal de administración e servizos ( PAS), persoal de atención educativa complementaria ( PAEC) e persoal de limpeza.

Formación e prevención de riscos laborais

En relación cos servizos de formación e de prevención de riscos laborais, o sindicato considera que deben planificar as súas intervencións para, nuns casos, facilitar formación e recursos e, noutros, para validar os plans de continxencia dos centros e servizos educativos.

“Os inspectores de educación debemos centrar os nosos esforzos en asesorar, axudar e comprender as difíciles situacións nas que se verán involucrados todos os sectores da comunidade educativa, facilitando pautas e a conexión coas autoridades administrativas”, subliñou.

Neste punto, a organización opina que o asesoramento debe “gañar peso” #ante a supervisión, centrada no cumprimento da normativa educativa, pois se trata de “unha situación transitoria e complexa”. “Os plans de inspección deben simplificarse ao máximo para que se poida atender o realmente necesario e importante”, conclúe.