Ricardo Carvalho Calero (1910-1990) representa unha figura transcendental na evolución da creación, a expresión literaria e a causa do idioma e un referente incuestionable que logrou a canonización da historia da literatura galega alí onde outros fracasaron.

O autor naceu e criouse no barrio de Ferrol Vello, na mesma cidade departamental, ata que se trasladou a Santiago de Compostela para estudar Dereito e Filosofía e Letras. Foi alí onde se penetrou tanto no galeguismo con en os movementos culturais da época, como o Seminario de Estudos Galegos, e que lle levou a exercer unha activa militancia nacionalista no Partido Galeguista.

Carvalho Calero colaborou con numerosas publicacións, como A Nosa Terra, ademais de impulsar as súas primeiras obras cultivando o xénero poético, primeiro en castelán e despois en lingua galega. Nunha entrevista con Europa Press, o presidente da RAG, Víctor Freixanes, destacou a figura do ferrolán como un home “entregado a unha causa, a causa da lingua e a cultura”, que contribuíu cunha obra “xigantesca” e con “lealdade” dun modo extraordinario.

O académico Henrique Monteagudo destacou a “traxectoria” do ferrolán, sobre todo “nas décadas centrais do século XX”, e que foi un “defensor da República” que axudou a “rescatar o galeguismo” cando arrincaron os primeiros intentos de resistencia cultural tras a Guerra Civil. “El estaba alí”, insistiu, sobre todo na Editorial Galaxia, entidade coa que colaborou “estreitamente”.

O autor foi membro da Real Academia Galega desde o 58, exerceu un destacado traballo investigador coa súa tese ‘Achegas á literatura galega contemporánea’ e que desembocou na publicación da ‘Historia dá literatura galega contemporánea’ (1963). “Houbo intentos importantes anteriores, como Murguía. Obras que tentaron facer ese labor, dalgunha maneira, de canonización. Pero quen o logrou foi el coa súa Historia da Literatura”, segundo destacou o académico Xosé Luís Axeitos.

INSPIRADOR DO REINTEGRACIONISMO

“Trátase sen ningunha dúbida do maior e mellor polígrafo da súa xeración”, destaca a escritora Pilar García Negro, quen lembrou que o intelectual ferrolán foi tamén “absolutamente crítico e clarividente” respecto ao “corset legal” no que estaba envolvida a lingua galega.

“Lamentablemente foi desprezado, mesmo proscrito. E isto forma parte dunha verdade histórica que non se pode ocultar”, insistiu García Negro. Esta situación permitiulle, con todo, recibir o aprecio e a conexión de numerosas asociacións e entidades de base que recollen a súa testemuña hoxe en día, como AGAL e A Mesa Pola Normalización Lingüística. Toda a reportaxe no Galicia Confidencial.