Sergio Dalma (Josep Sergi Capdevila, Sabadell, 1964) cumpre tres décadas na música e celébrao debidamente con ’30… y tanto’, un novo álbum no que rememora trece das súas vellas cancións -totalmente renovadas para a ocasión- e presenta outras tres inéditas. “É un paso máis, neste caso de celebración. Aínda que cada vez que un saca un disco non deixa de ser unha celebración nos tempos que corren”, apunta con sorna.

Feliz como un neno nos seus aniversarios, explica o catalán que deu “unha volta de torca sen ningún tipo de pudor” a vellas cancións como ‘Bailar pegados’, ‘Galilea’, ‘Esa chica es mía’ o ‘Solo para ti’, sempre coa premisa de “tentar sorprender ao público”. “Como son cancións tan coñecidas, podiámosnolo permitir. Algunhas gustarán máis que outras, pero desde logo non deixan indiferente”, expón riseiro.

Tras asegurar que foi un proceso “divertido”, admite que sentiu “certa vertixe” ao enfrontarse no estudo ás súas propias cancións “tan cambiadas”. Pero, satisfeito co resultado, explica que ao parecer “cancións novas”, elas mesmas obrigáronlle ” a facer outros xiros e cantalas doutra maneira”.

“‘Bailar pegados’ ten un pouquiño máis de ritmo, pero xa a fixemos ata en reggae. E logo xa cambiará un pouco máis no directo”, lanza divertido, á vez que asegura que a xente quere tamén ese tipo de xogos, posto que está adoitada a dicir aquilo de “a ver con que nos sorprende Sergio Dalma”. “Cada vez custa máis sorprender, pero sempre tentámolo”, remata.

Entre as tres cancións novas destaca ‘Donna’, primeiro single do álbum, na que conta con Andrés Ceballos de DVICIO como acompañante. E explica así a súa xestación: “Cando preparabamos este proxecto e tiñamos escollidas as cancións que queriamos recuperar, pensamos que ofrecer do novo. Cando pides cancións aos autores ás veces véñenche con esa idea de cancións tristes e baladas, pero ese non é o futuro que eu quero, iso xa está feito e forma parte deste trinta anos”.

Ante esa situación, Dalma e o seu equipo decidiron pedir cancións coma se fosen “para un artista novo, e así chegaron cousas moi divertidas, algunhas que se afastaban moito” do seu estilo. “Iso permitiume ver que pasiño cara adiante podiamos dar”, di, para logo sinalar que o fraseo de ‘Donna’ se afasta demasiado do que el pretendía e, xusto por iso, elixiron a Andrés, “que é un tío moi próximo ao pop e que forma parte dunha nova xeración moi potente”.

Durante todo este proxecto libre de reimaxinación do seu repertorio clásico, si que se seguiu a premisa de que todo soase a Sergio Dalma. Ao Sergio Dalma que forma parte do imaxinario colectivo da música popular española dos últimos trinta anos que agora celebra. E que significa iso? “Que se identifique rápido”.

“Nunca pretendín desvirtuar o meu estilo para captar novo público. O novo que chegou fíxoo dunha maneira moi natural”, destaca, para despois explicar: “Eu sempre tentei evolucionar. E como podo evolucionar eu que non son autor das miñas cancións? Pois rodeándome de tantísimos autores e xente con moito talento. Hai unha xeración nova que apunta moi forte”.

MIRAR ATRÁS

Ao alcanzar unha cifra tan redonda, resulta inevitable botar a vista atrás e facer un pouquiño de balance. Admíteo Dalma, pero aclara que el sempre tentou “facer unha pequena parada no camiño para facer ese exercicio que axuda a ver de onde vés e pódeche orientar para ver cara a onde podes ir”.

“En trinta anos fixéronse moitas cousas e hai ilusión para facer máis”, adianta, para logo rememorar os seus inicios: “Estou orgulloso de pisar algúns escenarios que nunca se me expuxo cando tiña 16 anos e empezaba a cantar en orquestras nas salas de festas de Barcelona”.

Eses escenarios aos que se refire son o Liceu e o Palau da Música en Barcelona ou “todos os espazos” de Madrid, cidade onde proximamente cantará no Teatro Real. “Cantei en San Remo… Quedan máis escenarios por pisar pero isto era algo que nin en soños podía imaxinar”.

“Ese é o éxito a nivel profesional”, confirma sen dubidar, para logo expor que tamén está orgulloso de defender sempre o que quixo: “Cada vez que sacaba un disco pensaba ‘igual é o último, pensa que é o primeiro’. Esa forma de afrontar a miña carreira creo que me axudou, sobre todo para non encasillarme. Sería moi doado seguir vivindo dese ‘Bailar pegados’, pero seguramente que non falariamos deste trinta anos”.

4 MILLÓNS DE DISCOS

Sergio Dalma vendeu máis de catro millóns de discos, pero trata de non dar importancia a semellante cifra. “Nunca me propuxen vender. Non me importa cuantos discos vendín. Iso é algo moi relativo, porque algúns dirán que non son tantos e outro que son moitos. Si que tiven a sorte de gravar 18 ou 19 discos, que me parece máis que unha burrada”, sinala.

Máis aló das vendas, asegura o catalán que el lle dá “moito valor ao público”. “Hoxe en día que todo se difumina, que todo pasa tan rápido e é tan efémero, saber que tes a ese público, que segues contando con ese público que non che deixou nunca de lado, é o apoio máis grande que puiden ter”, recalca.

E entón agrega: “Porque non nos enganemos, isto é un traballo no que non podes pretender estar sempre no número 1 porque iso non che deixa vivir. Hoxe que vai todo tan rápido e a xente cánsase e elixe a outro artista… Valorei sempre moito a fidelidade do público”.

Asegura tamén o de Sabadell que aínda que por fóra se cambia “a carcasa” nestes trinta anos, “por dentro segue habendo esa ilusión e os nervios aumentaron”. “Non hai que perder nunca ese espírito de loita, de querer conseguir o mellor traballo. Non en vendas, senón en evolución. Non hai que perder nunca a inquietude”, recalca.

Claramente inquieto móstrase ao falar da xira de celebración, que arrincará o 24 de xaneiro en Murcia. “Levo case un ano sen pisar os escenarios e teño gañas, pero á vez certo temor”, comenta, á vez que mostra o seu desexo de presentar as cancións renovadas: “Para min, sería terrible subir ao escenario e seguir cantando as mesmas versións de sempre”.

Por último, tras adiantar que xa está a preparar o seu próximo disco inédito, reflexiona Dalma sobre a evolución da súa voz ao longo da súa carreira: “Notas que cambiou. Escoitas aquelas primeiras versións e dis, si, son eu, pero diría que é unha voz menos feita. Quedaríame coa miña voz de agora porque ten máis matices e se cadra estou máis capacitado para facer máis cousas. Hai xente que di que segue cantando cos mesmos tons de sempre. E? Esa competición cun mesmo é tóxica e nociva. Ao final trátase de contar e dicir cousas”.

XIRA

A xira arrincará o 24 de xaneiro no Auditorio Víctor Villegas de Murcia e proseguirá por Valencia (25 de xaneiro, Palau de lles Arts), San Sebastián (1 de febreiro, Kursaal), Albacete (8 de febreiro, Palacio de Congresos) e dobrete no Auditorium de Palma de Mallorca os días 13 e 14 de febreiro.

Quenda despois para Granada (21 de febreiro, Palacio de Congresos), Bilbao (23 de febreiro, Teatro Arriaga), Madrid (1 de marzo, Teatro Real), Alacante (7 de marzo, Auditorio Deputación Alacante), Xixón (13 de marzo, Teatro da Laboral) e As Palmas (22 de marzo, Auditorio Alfredo Kraus).

Hai tamén datas xa en Zaragoza (27 de marzo, Sala Mozart), Barcelona (18 e 19 de abril, Auditori do Forum), Málaga (28 e 29 de abril, Teatro Cervantes), Vigo (8 de maio, Auditorio Mar de Vigo) e A Coruña (9 de maio, Palacio da Ópera). Iso por agora. E proximamente, Latinoamérica.