Paramos non recupera a súa vida anterior á explosión. A pesar de todo o ruído xerado tras o fatídico accidente e tódalas promesas políticas, os afectados seguen a padecer, cada vez máis en silencio, as consecuencias dunha explosión da que non teñen culpa.
María del Carmen é unha destas persoas. Esta muller de 58 anos está vivindo de aluguer e quere recuperar os recordos perdidos na súa casa, esnaquizada desde a traxedia.
Cando aconteceu todo, estaba ela coa súa nai no comedor, a súa filla na habitación, a nena pequena, de 6 anos, no salón. Foi un milagre que sobreviviran todas, recorda.
Agora ela, que non pode regresar á súa casa, é a única que percibe un aluguer. Vivían todas xuntas, agora vense forzadas a facer vida por separado.
Como dixemos, só ela, como propietaria da casa destruída, ten dereito a un aluguer. As outras tres pagan mes a mes. “E todas as familias igual”, selou.
E iso que se trataba dunha primeira vivenda. Ao final, que conservarían as condicións de vida foi una mentira para case todos.
E agora, con medo a que caia todo abaixo, tenta recoller os seus recordos, anaquiños da súa vida.
O desentullo da zona vai pouco a pouco, e os afectados que perciban as axudas corren o risco de perder complementos da súa pensión, ao ser consideradas un “ingreso económico” por Facenda.
O futuro semella incerto.